ΔΙΑΠΡΕΠΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΣ ΚΡΟΥΕΙ ΤΟΝ ΚΩΔΩΝΑ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ: «Ο Κίνδυνος Προ Των Πυλών»

Ο Κίνδυνος Προ των Πυλών

Από το http://cyprusindymedia.blogspot.com/2011/08/blog-post_06.html

του Σενέρ Λεβέντ / Şener Levent, avrupa@kktc.net

Σπέρνουν νοοθύελλα οι καταπληκτικές δηλώσεις του ΤουρκοΚύπριουαντιστασιακού αγωνιστή και σοσιαλιστήΣενέρ Λεβέντ / Şener Levent, δημοσιογράφου και συντάκτη της εφημερίδαςΑφρίκα (πρώην Αβρούπα / Ευρώπη). Όπως και αν τις μελετήσει κάποιος, όπως και αν τις αξιολογήσει, ακόμα και μόνο το ένα δέκατο της σημασίας των να καταχωρήσει ανατρέπουν κάθε σχήμα, πρόσχημα, ιδεολόγημα, δόγμα και πρόφαση που διέπει την στάση και συμμετοχή της Κυβέρνησης στις συνομιλίες όπου προσυπογράφεται συνειδητά η καταστροφή μας.

Ο Σενέρ μας το λέει ξεκάθαρα: ο κίνδυνος βρίσκεται προ των πυλών, σταματείστε τη συμμετοχή στις συνομιλίες.

Διαβάστε το άρθρο του. Το αναδημοσιεύουμε εδώ σε δύο μέρη, Α και Β, όπου ο συγγραφέας ψηλαφεί τον αληθινό κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε. Ο κίνδυνος δεν αναφέρεται στην πιθανότητα να μην απελευθερωθούμε – αλλά στο να μην επιβιώσουμε!

Ακολουθούν μερικά σχόλια και ενημέρωση από την Ομάδα Σύνταξης (του Κυπριακού Ενδο-Μήδεια = Indymedia)

* * *

Ο Φωτιάδης και ο Κίνδυνος που Βρίσκεται Προ των Πυλών

του Σενέρ Λεβέντ / Şener Levent

Α.

H ελληνοκυπριακή ηγεσία σίγουρα ακόμα δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει. Όπως και οι κυβερνήσεις της Πολωνίας, της Τσεχοσλοβακίας, της Νορβηγίας, της Δανίας και άλλων χωρών δεν είχαν αντιληφθεί τι σήμαινε η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία στη Γερμανία. Κάποιοι θα νομίσουν ότι υπερβάλλω πάλι επειδή έφερα ως παράδειγμα τον Χίτλερ. Ας νομίσουν, δεν πειράζει. Δεν με νοιάζει. Πρέπει να είναι τυφλός κάποιος για να μην βλέπει τις αλλαγές στην Τουρκία και το τι συνέπειες μπορούν να έχουν.

Στον ήδη υπάρχοντα τουρκικό εθνικισμό προστέθηκε και ο ισλαμικός φασισμός τώρα. Δεν πέθανε ο εθνικισμός με την ώθηση του στρατού εκτός πολιτικής ή με την υπαγωγή του κάτω από τις διαταγές των πολιτικών. Ενισχύθηκε πιό πολύ με το Ισλάμ. Αυξήθηκε πιό πολύ η ιμπεριαλιστική του όρεξη. Τι νομίζετε; Ότι μήπως ήρθε χωρίς λόγο στην Κύπρο ο Έρντογαν; Μήπως εκφώνησε χωρίς λόγο εκείνες τις ομιλίες που θύμιζαν Γενίτσαρο; Μήπως εκφώνησε χωρίς λόγο τις ομιλίες για κατάκτηση της Κύπρου μετά που γονάτισε το στρατό, ενώ όταν κυριαρχούσε ο στρατός μιλούσε για λύση «με αμοιβαίο κέρδος»;

Ενόσω ενισχύεται ξεπερνάει ακόμα και αυτή την πατριδοκαπηλία του στρατού. Η όρεξή του για κατάκτηση υπερισχύει επί της ορέξεώς του για συναίνεση. Δεν θέλει να επιστρέψει αυτά που πήρε στην Κύπρο. Θέλει να πάρει περισσότερα.

Συμφωνώ και εγώ με αυτά που είπε ο επιχειρηματίας Φώτος Φωτιάδης. Δεν έχει απομείνει πλέον κανένα νόημα για τις συνομιλίες μετά τις ομιλίες που εκφώνησε ο Έρντογαν στην Κύπρο. Πώς μπορεί να καθίσει κάποιος στο τραπέζι με έναν άνθρωπο που είπε ότι όχι μόνο τη Μόρφου δεν δίνει αλλά ούτε και αυτό το Βαρώσι; Μήπως χωνεύονται οι απειλές που εκτόξευσε για την ευρωπαϊκή Προεδρία της Κύπρου;

Μετά τις δηλώσεις του Έρντογαν έπρεπε σύσσωμη η ελληνοκυπριακή ηγεσία να εξεγερθεί και να θέσει σοβαρό θέμα στα κέντρα αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών και της ΕΕ. Ακόμα δεν είδα τέτοιο κλίμα εδώ. Ακόμη και εμείς ως Τουρκοκύπριοι αντιδράσαμε πιό πολύ κατά του Έρντογαν από τους Ελληνοκύπριους.

Δεν μας πτόησε η αστυνομική βία. Τον ρωτήσαμε το εξής: «Μήπως νομίζεις ότι η Κύπρος είναι αμπελοχώραφο του πατέρα σου και αν θέλεις τη δίδεις πίσω και αν δεν θέλεις την κρατάς;»

Δεν ξέρω αν ο Χριστόφιας ρώτησε κάτι τον Ντάουνερ. Αλλά αν δεν το έκανε έπρεπε να είχε ρωτήσει το εξής: «Εμείς εδώ συνομιλούμε ως δύο Κύπριοι ηγέτες και προσπαθούμε να βρούμε λύση. Αλλά για τα πάντα αποφασίζει ο πρωθυπουργός της Τουρκίας που δεν κάθεται σε αυτό το τραπέζι. Σε μιά τέτοια περίπτωση, τι νόημα έχουν οι συνομιλίες;». Αυτό το ερώτημά πρέπει να το απαντήσουν και οι αξιωματούχοι της ΕΕ, όχι μόνο ο Ντάουνερ. Και αν αυτή είναι η στάση της Τουρκίας και ο ΟΗΕ με την ΕΕ δεν αναλάβουν πρωτοβουλία έναντι της στάσης αυτής, τι άλλο μένει εκτός από την αποχώρηση από εκείνο το τραπέζι;

Όμως, άλλο θέμα είναι αν υπάρχει η έγνοια τού να μην γίνει κανείς η πλευρά που αποχωρεί από το τραπέζι και κάθονται εκεί μόνο γι’ αυτό το λόγο. Δεν φαίνεται πως είναι υπέρ της ελληνοκυπριακής πλευράς η συνέχιση των συνομιλιών. Χρησιμεύει στην Τουρκία για να μας τσαμπουνάει τα περί λύσης και ειρήνης. Όμως, άλλο πρόβλημα είναι η αποχώρηση από το τραπέζι.

Β.

Σύντομα μπορεί να ξεσπάσουν μεγάλα γεγονότα στην περιοχή μης. Η Λιβύη μετατράπηκε σε λίμνη αίματος. Η Συρία είναι άνω κάτω. Υπάρχουν πολλοί νεκροί και εκεί. Εξαντλείται η υπομονή της Δύσης για τη Συρία. Ψάχνει ευκαιρία για να επέμβει. Θέλει (η Δύση) να κάνει η Τουρκία αυτή την επέμβαση.

Και η Τουρκία φαίνεται να βλέπει όλο και πιο ζεστά το θέμα. Τι λέτε, μήπως δεν μπορεί να είναι αυτός ένας λόγος για την αλλαγή στην Τουρκία και ίσως να είναι και ο πραγματικός

«Ρωμιός με το συμπάθιο». Αφιερωμένο εξαιρετικά…

… σε όλους εκείνους κι εκείνες του τόπου μας, που ξερογλείφονται με τον Ερντογάν κι εκστασιάζονται με το νεο-οθωμανικό του όραμα για «συνεργασία των λαών» υπό τη φωτεινή σκέπη της Τουρκίας. Σε όλους τους αφελείς ή δόλιους, τους χαζοχαρούμενους ή βαλτούς που νομίζουν ότι η Τουρκία «εκδημοκρατίζεται» και δεν αποτελεί πια απειλή για τη χώρα μας και ιδιαίτερα στους καλλιτέχνες, διανοούμενους και τεχνοκράτες που ξελιγώνονται με την «ελληνοτουρκική φιλία», νομίζοντας ότι οι φιλίες μεταξύ των λαών στήνονται στα επιδοτούμενα πανηγυράκια, στις ταβέρνες και τα μπαράκια που μπεκροπίνουν και σαβουρώνουν με τους αντίστοιχούς τους ελίτες της Τουρκίας:

«Ρωμιός με το συμπάθιο», η προσβλητική για τους Έλληνες δήλωση Ερντογάν λίγο πριν τις εκλογές

Αίσθηση προκάλεσαν οι προσβλητικές δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για την ελληνική μειονότητα δύο ημέρες πριν από τις εκλογές της περασμένης Κυριακής.
Συγκεκριμένα, σχολιάζοντας τις επικρίσεις που δέχεται ο ίδιος και ο πρόεδρος της χώρας Αμντουλάχ Γκιουλ, ο Τούρκος πρωθυπουργός δήλωσε στο τουρκικό δίκτυο NTV: «Πολλά βιβλία έχουν εκδοθεί για μένα και τον πρόεδρο. Μας έχουν αποδώσει διάφορους χαρακτηρισμούς στα βιβλία αυτά. Μας έχουν αποκαλέσει Εβραίους, Αρμένιους και, με το συμπάθιο, Ρωμιούς. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσφύγουμε στη Δικαιοσύνη».
Η έκφραση «με το συμπάθιο» χρησιμοποιείται στην τουρκική όταν ο ομιλητής πρόκειται να πει μια απρεπή λέξη, συνεπώς, η δήλωση Ενρτογάν ερμηνεύεται ότι ο ίδιος θεωρεί απρεπές τον χαρακτηρισμό ενός ατόμου ως «Ρωμιού» και μάλιστα τοποθετείται υπέρ αυτής της άποψης με δημόσια δήλωσή του.
Η δήλωση αυτή, σχολιάζουν αναλυτές, δεν έχει σοβαρή πολιτική διάσταση, διακρίνεται όμως η θρησκευτική προκατάληψη έναντι της ελληνικής μειονότητας που ζει στην Τουρκία.
Στελέχη της ελληνικής μειονότητας δεν έκρυβαν την ενόχλησή τους και δεν απέκλειαν το ενδεχόμενο να αναλάβουν πρωτοβουλία για τη σύνταξη ενός κειμένου διαμαρτυρίας το οποίο θα κοινοποιηθεί στις τουρκικές Αρχές και τα μέσα ενημέρωσης της χώρας.

(Πηγή: http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231113266 )

Και για όσους δεν κατάλαβαν καλά από τον κομψευόμενο τρόπο που παρουσίασαν οι ΔΟΛιοι δημοσιογράφοι (in.gr) το συγκεκριμένο γεγονός, σημειώνουμε ότι για τον Σουλτάνο της Άγκυρας οι Ρωμιοί είναι κάτι σαν τα «σκατά» ή κάποια άλλη χυδαία και αηδιαστική λέξη που όταν την προφέρεις πρέπει να βάζεις και τη φράση «με το συμπάθιο» για να μην σε κακοχαρακτηρίσουν οι ακροατές σου που χρησιμοποιείς τέτοιες χυδαίες εκφράσεις!! Και μην αρχίσουν κάποιοι τις εξυπνάδες του τύπου «μα και στην Ελλάδα λέμε για τους Τούρκους διάφορα», διότι την έκφραση αυτή δεν την είπε ένα λαϊκός Τούρκος, σε κάποιο καφενείο της Σμύρνης ή της Άγκυρας, δέσμιος κάποιας λαϊκής προκατάληψης, οπότε κανένας δεν θα στενοχωριόταν ιδιαίτερα (αντίστοιχη θα μπορούσες ν’ ακούσεις και σε κάποιο ελληνικό καφενείο…). Την απαξιωτική φράση την είπε δημόσια ο επί τρεις συνεχόμενες θητείες πρωθυπουργός της χώρας, ο Ερντογάν! Ούτε αυτός, ούτε οι ελίτ της Τουρκίας που τον περιστοιχίζουν είναι δέσμιοι κάποιας προκατάληψης. Για όσους γνωρίζουν καλά το τουρκικό κατεστημένο, είτε κεμαλικό είτε θρησκευόμενο, αυτή είναι η πραγματική, κυνική, ρατσιστική άποψη που έχουν για τους Έλληνες και τις άλλες εθνότητες που ζούσαν κάποτε στη Μ. Ασία. Είναι η αντίληψη που από το 1908 ήδη, σχεδίασε και εκτέλεσε τα προγράμματα εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών της Μ. Ασίας. Για την τουρκική ελίτ, οι γκιαούρηδες «μιάσματα» και «σκατά» ήταν εδώ και ένα αιώνα, «μιάσματα» και «σκατά» παραμένουν. Οπότε ο Ερντογάν απλώς νιώθει αρκετά ισχυρός (και αλαζόνας) ώστε να εξωτερικεύει με ευκολία αυτά που οι τουρκικές ελίτ λένε και σκέφτονται αναμεταξύ τους. Και βέβαια δεν έχει κανένα πρόβλημα τώρα που επανεκλέχθηκε σαρωτικά, να ανακοινώνει την ίδια ώρα που ξεστομίζει τις ρατσιστικές του κορώνες και κοινό υπουργικό συμβούλιο με την «με το συμπάθιο» ελληνική κυβέρνηση (των γιουσουφακίων του ΓΑΠ)…

Ο Θεοδωράκης και η Παγκαλο-φεσάτη…»ανυπακοή».

του Γ. Σπηλιόπουλου

Είναι ξεκάθαροι πλέον στους περισσότερους, μετά την πάροδο των λίγων αυτών μηνών της ξένης κατοχής στη χώρα, οι εκ των προτέρω σχεδιασμοί των εξουσιαστών (σχεδόν μια ολόκληρη δεκαετία πριν την δημιουργία της όποιας κρίσης…) για το πώς θα χειραγωγήσουν τα ευρωπαϊκά έθνη, πώς θα εξαφανίσουν το κράτος πρόνοιας, πώς θα ποδοπατήσουν κάθε εργασιακό δικαίωμα και κάθε ελευθερία, στο όνομα της δήθεν επιβίωσης των αγορών και μιας ψευδεπίγραφης ασφάλειας.  Οι ίδιες συμπεριφορές, οι λέξει προς λέξει ταυτόσημες δηλώσεις αξιωματούχων, οι βήμα προς βήμα πανομοιότυπες ενέργειες, από το δικό μας Καστελόριζο μέχρι το Γκάλγουέϊ της Ιρλανδίας, δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία και στον ακραίο σκεπτικιστή ότι οι εξουσιαστές ακολουθούν κάποιο εγχειρίδιο επιβολής και διατήρησης της νεοταξικής κατοχής.

Αν μάλιστα η πιο πρόσφατα «διαβασμένη» σελίδα του αφορούσε τους «προθύμους» τύπου Μπακογιάννη, Κουβέλη,  Καρατζαφέρη και τους συνοδοιπόρους, Μπουτάρη, Καμίνη κλπ, άρχισε να γίνεται εμφανές στους μη κατευνασμένους, ότι η επόμενη σελίδα γράφει για τους «χρήσιμους».  Προσωπικότητες που όχι μόνον δεν ανήκουν στις τάξεις των οργάνων επιβολής και διατήρησης της κατοχής, αλλά έχουν και αντίθετη δράση!  Δίνουν όμως – όπως φαίνεται – την δυνατότητα με τους κατάλληλους χειρισμούς, να αποτελέσουν το ανάχωμα μιας ενδεχόμενης ακραίας και μη αναστρέψιμης λαϊκής αντίδρασης, που θα ανέκοπτε τα παγκοσμιοποιητικά σχέδια.

Έχοντας επί χρόνια τελειοποιηθεί οι παρελκυστικές τακτικές τους με τις δήθεν ελέγχουσες την εξουσία ΜΚΟ – με μόνο στόχο την αποϊδεολογικοποίηση δράσεων, την αποσπασματικοποίηση των αντιδράσεων και την επιλογή των ανώδυνων κατευθύνσεων – ώστε να εκτονώνονται και να ξεδοντιάζονται οι αντιστάσεις, ήρθε η ώρα για το επόμενο βήμα.  Την ρίψη των προβολέων σε κατάλληλα επιλεγμένους αντιπάλους, που για διάφορους λόγους θα τους ήταν προτιμότεροι από άλλους και πλέον επιθυμητοί.

Από τις σελίδες της Ρήξης (φύλο 64, Μάϊος 2010) παρουσιάσθηκε για παράδειγμα η προσπάθεια κατεδάφισης της όποιας αντίστασης στον νέο-οθωμανισμό, με την απίστευτη εκ πρώτης όψεως επίσκεψη των Ερντογάν-Παπανδρέου στον Μίκη Θεοδωράκη.  Και αφέθηκαν επίτηδες ασχολίαστα τα απαράδεκτα χασκόγελα με τον πασά και τον ανεκδιήγητο πρωθυπουργό των κατοχικών δυνάμεων, για να μην στενοχωρηθούν οι φίλοι που είχαν εγκολπωθεί τα γράμματα του Μίκη στη Δραγώνα παίρνοντας ελπίδα από την φωνή του!  Μίκης είναι αυτός, τα τραγούδια του μας έθρεψαν και μας στήριξαν, έχει κερδίσει την ανοχή.

Ήταν όμως εκείνη η τελευταία γραμμή του σχετικού άρθρου των ΙΩΝ (22-5-2010, Ελευθεροτυπία [2]) που έδειχνε την ιδεολογική μεθόδευση του πράγματος και την επιλογή του μεγάλου συνθέτη ως «χρησίμου»:

«Ο Ερντογάν δεν παρέλειψε να μιλήσει και για όσους διαφωνούν με την προσέγγιση: “Οπου υπάρχουν ακραίες δυνάμεις, υπάρχουν πάντα δυσκολίες”. Οι δυσκολίες παύουν να υπάρχουν -συμπληρώνουμε εμείς- όταν οι ακραίες δυνάμεις έχουν αρχηγό τον Θεοδωράκη.»

Δημοκρατική-Πατριωτική Διαδήλωση Εναντίον της Επίσκεψης Ερντογάν