«…να βλέπεις με τ’ αυτιά….»

«…να βλέπεις με τ’ αυτιά….»

Μια βραδιά αφήγησης για την παρέα του «Κοινοτικόν» για μεγάλα παιδιά και μεγάλους. Ιστορίες και παραμύθια της προφορικής παράδοσης από διάφορους τόπους και χρόνους, με ένα αόριστο νήμα σοφίας να τις διατρέχει, πηγαίνοντας τον καθένα όπου αυτός διαλέξει. Αφηγούνται η Άρτεμις Θεολόγη και η Άσπα Παπαδοπούλου και συνοδεύουν μουσικά η Εύη Αργυροπούλου κι ο Χρήστος.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 18 Νοεμβρίου στις 7.30 μ.μ. στο στέκι «Κοινοτικόν», στον πεζόδρομο της Ηφαίστου 52 (μεταξύ Γεροκωστοπούλου και Πατρέως).

Είσοδος ελεύθερη.

Advertisement

Πάτρα – Να κατεβάσουμε τη μάσκα της Χρυσής Αυγής

 

Η Κίνηση Πολιτών Άρδην οργανώνει ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση με τίτλο:

«Να κατεβάσουμε τη μάσκα της Χρυσής Αυγής!»

Στο ερώτημα γιατί ασχολούμαστε με την Χρυσή Αυγή, απαντάμε ότι η Χ.Α παρόλη τη δημοσιότητα που έχει συγκεντρώσει τους τελευταίους μήνες είναι μια κατά βάση άγνωστη οργάνωση. Στόχος της εκδήλωσης είναι να εξηγήσει πώς και γιατί αναδείχτηκε αιφνίδια σε υπολογίσιμη πολιτική δύναμη, αλλά και να πληροφορήσει για την πραγματική φύση και τον αποτρόπαιο χαρακτήρα μιας ναζιστικής ομάδας που κρύβεται πίσω από εθνικιστικές και τάχα φιλολαϊκές κορόνες και θέλει να εκμεταλλευτεί την απονομιμοποίηση του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος για να προωθήσει την εμφυλιοπολεμική και αγριανθρωπική ατζέντα της.

Ομιλητές:

Γ.Καραμπελιάς – εκδότης /συγγραφέας

Δ.Αλευρομάγειρος – Στρατηγός ε.α.

Θ. Ντρίνιας- Χώρος εναλλακτικής παρέμβασης «Κοινοτικόν»

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 5 Νοεμβρίου,στις 7.30 μ.μ., στο Μέγαρο Λόγου και Τέχνης (Πλατεία Γεωργίου, Πάτρα).

Κεντρική πολιτική εκδήλωση της Κίνησης Πολιτών Άρδην στην Πάτρα

ΜΕΝΟΥΜΕ ή ΦΕΥΓΟΥΜΕ;: Εκδήλωση την Παρασκευή 27/4

Εκδηλώσεις σε Κ. Αχαΐα, Αίγιο και Πάτρα στις 31 Μάρτη, 1 και 2 Απρίλη

Δεν Θα περάσει ο νέος Φασισμός! Ανακοίνωση της Κ. Π. ΑΡΔΗΝ για τα σημερινά γεγονότα.

Η Κίνηση Πολιτών Άρδην καταγγέλλει το σκηνικό απίστευτης τρομοκρατίας που έστησε η κυβέρνηση και ο κατοχικός υπουργός Τάξης, Χρυσοχοΐδης, αμαυρώνοντας την επέτειο της μεγάλης ελληνικής επανάστασης. Τα εγκλήματα των νέων πασάδων και των νενέκων τους, εναντίον του λαού και του τόπου, είναι τόσο σκληρά και απροκάλυπτα, που, πλέον, δεν μπορούν να εμφανιστούν δημόσια στο Σύνταγμα παρά μόνο υπό την ασφυκτική προστασία 7.000 αστυνομικών και με μια ντουζίνα ελεύθερων σκοπευτών να περιπολούν από τις γύρω ταράτσες. Αυτό είναι το επίπεδο της αποδοχής που απολαμβάνει πλέον το πιο σάπιο και προδοτικό καθεστώς της νεώτερης ελληνικής ιστορίας.

Το σκηνικό του εκφοβισμού είχε στηθεί εδώ και εβδομάδες. Τα ΜΜΕ, τηλεοράσεις και εφημερίδες, έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να αναγκάσουν τον κόσμο να κλειστεί στα σπίτια του και να αποφευχθεί μια ακόμη αυθόρμητη έκρηξη της λαϊκής οργής, όπως συνέβη κατά την 28^η Οκτωβρίου του 2011. Μέχρι και τις «πατριωτικές πολιτοφυλακές» φούσκωσαν για να δημιουργήσουν κλίμα εθνικιστικής προβοκάτσιας, ενώ ο «δεν-έχω-διαβάσει-το-μνημόνιο-που-ψήφισα», Μ. Χρυσοχοΐδης, πρωτοστατούσε τις τελευταίες μέρες με εμπρηστικές δηλώσεις τύπου «ακροδεξιά στοιχεία ετοιμάζονται ν’ αμαυρώσουν την επέτειο».

Βεβαίως, αυτοί που πέτυχαν να τρομοκρατήσουν τον κόσμο και να αμαυρώσουν την επέτειο ήταν η ίδια η κυβέρνηση και ο υπουργός της κατοχικής τάξης. Και το πέτυχαν, κυρίως διότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και ιδιαίτερα η αριστερά, λούφαξαν. Αντί να μπουν μπροστά, σήμερα, καλώντας σε μαζικές κινητοποιήσεις, ώστε να σπάσουν τον τρόμο, να προφυλάξουν τους πολίτες από την αυθαιρεσία και την καταστολή και να απομακρύνουν και τους πιθανούς προβοκάτορες, προτίμησαν να μείνουν στα σπίτια τους, βλέποντας από την τηλεόραση τα γεγονότα. Έφθασαν μάλιστα να μιλούν για πιθανές προβοκάτσιες, συμβάλλοντας έτσι στην κατατρομοκράτηση του λαού. Και πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι, καθώς, ούτως ή άλλως, και μέχρι πολύ πρόσφατα, αυτοί οι χώροι πρωταγωνιστούσαν στην αποδόμηση της εθνικής σημασίας της επανάστασης και την κατασυκοφάντηση της επετείου, καλώντας στην κατάργηση των παρελάσεων. Αυτή τη φορά, βέβαια, οι ευθύνες είναι μεγαλύτερες, μια και η παρουσία του κόσμου στους δρόμους δεν είχε μόνο συμβολικό νόημα, δηλ. να αποδείξουμε ότι οι αγώνες των Ελλήνων για ελευθερία συνεχίζονται και το 2012: Είχε και άμεσο πολιτικό νόημα, καθώς σήμερα, ανήμερα της μεγάλης εθνικής επετείου, η κυβέρνηση επέλεξε να δώσει την τελευταία, πριν τις εκλογές, μεγάλη αντιπαράθεση με το κοινό λαϊκό αίσθημα.

Εμείς, ως Κίνηση Πολιτών Άρδην, είχαμε έγκαιρα καταγγείλει τις άθλιες μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και του Χρυσοχοΐδη. Γι’ αυτό και καλέσαμε δημόσια τους φίλους και τις φίλες να κατεβούμε οργανωμένα στην παρέλαση. Η αντίδραση του καθεστώτος υπήρξε άμεση. Δεν προλάβαμε να κάνουμε λίγα μέτρα από τα γραφεία μας, και να κολλήσουμε μία-δυο αφίσες με τον Κολοκοτρώνη, και αμέσως περικυκλωθήκαμε από δυνάμεις ΔΙΑΣ και ΔΕΛΤΑ, ακολουθούμενοι από δεκάδες ασφαλίτες και εκατοντάδες ένστολους, οι οποίοι, με συνεχείς προκλήσεις, έστησαν το σκηνικό της προσαγωγής μας. Σύντομα, ο επικεφαλής διέταξε την προσαγωγή πέντε μελών της Κίνησής μας (Γ. Καραμπελιά, Χ. Σταματοπούλου, Ιω. Ξένου, Β. Στοϊλόπουλου και Ιλ. Κουλαφέτη), οι οποίοι οδηγήθηκαν στη ΓΑΔΑ και αφέθηκαν ελεύθεροι έπειτα από ώρες. Το περιστατικό αυτό, καθώς και δεκάδες άλλα στην Ελλάδα, οι προσαγωγές ηλικιωμένων που χτυπούσαν κουτάλια σε τάπερ, και άλλα παρόμοια συμβάντα, καθιστούν σαφές το μήνυμα που ήθελε να δώσει το υπουργείο της κατοχικής τάξης: πλέον, η έκφραση του κοινού λαϊκού αισθήματος, που ξεχειλίζει από οργή, έχει ποινικοποιηθεί. Και πέραν αυτού, όλο το σκηνικό της διαπόμπευσής μας από την αστυνομία, η περικύκλωση μερικών ανθρώπων από δεκάδες αστυνομικούς και οι προσαγωγές για τα τρικάκια και τις αφίσες με τον… Κολοκοτρώνη, καταδεικνύουν τα νέα, πολύ επικίνδυνα για τον λαό και τον τόπο, πρότυπα γελοιότητας και νοητικής υστέρησης που έχει υιοθετήσει η ΕΛΑΣ.

Ωστόσο, η μεγάλη επιχείρηση κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού δεν πέτυχε εντελώς. Στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας, ο ελληνικός λαός βροντοφώναξε παρών και γιόρτασε την επέτειο της μεγάλης απελευθέρωσης, γιουχάροντας τους εκπροσώπους του άθλιου πολιτικού κατεστημένου. Και τούτο ήταν μια τρανή απόδειξη, ότι, όσο κι αν αυτό το καθεστώς κουρελιάζει Σύνταγμα και αναφαίρετα δικαιώματα του πολίτη, όσο κι αν μισεί τον λαό και καταδιώκει απηνώς κάθε συλλογική έκφραση της βούλησής του, δεν μπορεί να κατασιγάσει την οργή για την υποδούλωση του τόπου.

1821-2012: Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Αποδομώντας τον Παντουρκισμό – Εκδήλωση στο «Κοινοτικόν» 17 Μαρτίου

Ο Χώρος Εναλλακτικής Παρέμβσης «Κοινοτικόν» σας προσκαλεί σε εκδήλωση με θέμα:

«Οι Τούρκοι και τα τουρκικά έθνη από τον πρώιμο μεσαίωνα έως σήμερα. Αποδομώντας την παντουρκική ιστοριογραφική προσέγγιση»

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο «Κοινοτικόν» (πεζόδρομος Ηφαίστου 50, Πάτρα), το Σάββατο 17 Μαρτίου 2012, στις 6.30 μ.μ.

Θα μιλήσει ο Στέφανος Κορδώσης, Ιστορικός – Πολιτικός Επιστήμονας, Διδάκτορας του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών στο Πανεπιστημίου Αιγαίου.

χάρτης του Παντουρκισμού

Εκδήλωση – αφιέρωμα στον Π. Κονδύλη στο «Κοινοτικόν»

Τέλος και αρχή (προκήρυξη για την επέτειο του Πολυτεχνείου)

 

Τοὺς ὕπατους ἐγὼ ἀνάδειξα στὶς συνελεύσεις
κι αὐτοὶ κληρονομήσανε τὰ δικαιώματα
φορέσαν πορφυροῦν ἀτίθασον ἔνδυμα
σανδάλια μεταξωτὰ ἢ πανοπλία-
ἐξακοντίζουν τὰ βέλη τους ἐναντίον μου-
ἡ θέλησή μου ποὺ καταπατήθηκε
τόσους αἰῶνες.

Μ. Κατσαρός

Στις 17 Νοεμβρίου του 1973, κατεστάλη βίαια από την Χούντα μια εξέγερση που θύμιζε πολύ τις τελευταίες κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού στο Σύνταγμα ή τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου.

Τότε, ήταν μια αυθόρμητη εξέγερση των φοιτητών, που αγκαλιάστηκε από το πλήθος του εργαζόμενου λαού, ενάντια στην δικτατορία, την ολοκληρωτική εξάρτηση της χώρας από τον ξένο παράγοντα, το μετεμφυλιακό «κράτος εκτάκτου ανάγκης», την καταπίεση και την αδικία που αυτό αντιπροσώπευε. Σήμερα, είναι οι κινητοποιήσεις ενάντια στην υποδούλωση της χώρας στο 4ο Ράιχ, ενάντια στην κατεδάφιση της χώρας, το ολοκληρωτικό ξεπούλημα του πλούτου, την εξαθλίωση του λαού της  από το μεταπολιτευτικό καθεστώς που καταρρέει. Τα κινήματα έχουν πολλά κοινά. Και τα δύο ήταν αυθόρμητα, πήγαζαν απευθείας από τα αντιστασιακά αντανακλαστικά των Ελλήνων, και δεν συμμορφώνονταν στις κομματικές υποδείξεις (ας μην ξεχνάμε ότι όλες οι οργανώσεις της αριστεράς με μπροστάρη το ΚΚΕ, αρχικώς κατήγγειλαν την εξέγερση του 1973 ως προβοκάτσια). Και τα δύο είχαν ως σύμβολο την ελληνική σημαία, και αξίωναν το δικαίωμα του ελληνικού λαού στην αυτοδιάθεση, ενάντια στις πλανητικές ηγεμονικές δυνάμεις. Επίσης, και τα δύο, ζητούσαν την ανατροπή σάπιων καθεστώτων, δοσιλογικών αρχουσών τάξεων που συγκροτούσαν την εξουσία ως πολιτικές μαφίες. Τέλος, και τα δύο ήταν οργανικά κομμάτια του παγκόσμιου μωσαϊκού των αγωνιζόμενων λαών και κινημάτων, που αξίωναν εθνική αυτοδιάθεση και κοινωνική απελευθέρωση.

Οι δύο αντιστασιακές στιγμές, βέβαια, έχουν και ένα άλλο κοινό. Βρίσκονται στην αρχή και το τέλος μιας ιστορικής περιόδου. Γιατί το Πολυτεχνείο ήταν η καταγωγική στιγμή της μεταπολίτευσης, και οι σημερινοί αγώνες σφραγίζουν το τραγικό της τέλος. Στο διάστημα που μεσολάβησε, ζήσαμε μια ολοκληρωτική αντιστροφή, μια κολοσσιαία αντεπανάσταση που ρήμαξε τη χώρα, εξανδραπόδισε τον λαό, και κατέστρεψε την αντιστασιακή του συνείδηση.

Κεντρική διαδικασία αυτής της αντιστροφής υπήρξε ο ΠΑΣΟΚΙΣΜΟΣ. Ο Πασοκισμός, δεν αφορά μόνο στον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη και τον Γέωργιο Παπανδρέου, τους βουλευτές, την κλεπτοκρατία, την «αλλαγή» που αντικατέστησε τη δεξιά πολιτική μαφία με τις νέες φαμίλιες της κεντρο-αριστερής μαφίας. Δεν αφορά μόνο τον Κοσκωτά, την Αυριανή, τα κανάλια και τις τηλεοράσεις που έλεγχε με τα πεντοχίλιαρα η εξουσία. Δεν έχει να κάνει μόνον με τον εθνομηδενιστικό εκσυγχρονισμό, την ανάδειξη της πρεσβείας σε πολιτικό ρυθμιστή του τόπου, τον νεο-οθωμανισμό, τα ακαδημαϊκά τρωκτικά των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, το προοδευτικό Βήμα, το Μέγκα, τον Τσίμα, τον Πρετεντέρη ή τον Λιάκο και τον Σωμερίτη, όλες τις εκδοχές της σαπίλας που μας έχει οδηγήσει σήμερα στην ανοιχτή υποδούλωση, και απειλεί τον ελληνικό λαό με το φάσμα της εξαθλίωσης.

Ο ΠΑΣΟΚισμός είναι πρώτα και κύρια ένα μικρόβιο που μόλυνε όλη την κοινωνία, και κυρίως τις προοδευτικές της εκφράσεις, τα συνδικάτα, τα πανεπιστήμια, την Αριστερά. Είναι η επιστήμη της εξαργύρωσης των αγώνων της προηγούμενης περιόδου, από την Εθνική Αντίσταση μέχρι το Πολυτεχνείο. Ο εκφυλισμός κάθε συλλογικής αμφισβήτησης προς το «Σύστημα», η μετατροπή της σε άλλοθι πλουτισμού, κοινωνικής ανέλιξης, κύρους και δημοσιότητας.

ΠΑΣΟΚισμός, είναι να το παίζεις «αντιστασιακός» και στην πραγματικότητα να είσαι εσύ η εξουσία η ίδια: «αντιεξουσιαστής» πρωθυπουργός, αριστερός καναλάρχης, αριστερός μεγαλοδημοσιογράφος, αριστερό αφεντικό, αριστερό πανεπιστημιακό ιερατείο, αριστεροί και επαναστάτες βορείων προαστίων. Η χειρότερη εξουσία που πέρασε ποτέ από αυτόν τον τόπο. Η εξουσία που έκλεψε τα πιο πολλά, που ξεπούλησε τα πιο πολλά, που  παρέδωσε τα πιο πολλά, που κατεδάφισε τα πιο πολλά δικαιώματα.

ΠΑΣΟΚισμός είναι η πιο εξελιγμένη μορφή ραγιαδισμού, εκείνη που πανηγυρίζει την επικείμενη υποδούλωση, την ιδεολογικοποιεί διεκδικώντας δάφνες προοδευτισμού: Τι άλλο υπήρξε ο εθνομηδενισμός; Τι ήθελαν να μας πουν όταν έλεγαν ότι όλες οι μεγάλες αντιστάσεις του ελληνικού λαού, στην Τουρκοκρατία, στο ’21, στην Εθνική Αντίσταση, ότι η εθνική του αξιοπρέπεια και η αντιστασιακή του παράδοση ήταν τεράστιες απάτες; Απλούστατα προετοίμαζαν νέους ραγιάδες ομφαλοσκόπους, τους υπηκόους που ζητούν να έχουν σήμερα στη χώρα οι Γερμανοί, και οι δοσίλογοι Παπανδρέου, Βενιζέλοι, Παπαδήμες. Και οι υπόλοιποι που μπήκαν στο παιχνίδι και έκαιγαν ως δήθεν επαναστάτες την ελληνική σημαία στις πορείες, υπήρξαν στην καλύτερη περίπτωση άθελά τους, οι ταξικοί και πολιτικοί σύμμαχοι της μεταπολιτευτικής κυριαρχίας, μαζί με όλους τους μπουκωμένους από θέσεις, χρήμα και μισαλλοδοξία, διανοούμενους που χειροκροτούσαν τις πράξεις τους.

ΠΑΣΟΚισμός, τέλος, ήταν η τελευταία εκδοχή «εθνικής ενότητας», – δηλαδή της  συναίνεσης αυτών που κατέχουν την εξουσία, με διάφορα κοινωνικά στρώματα τα οποία επιχείρησαν να διαφθείρουν, για να φάνε, να κλέψουν και να διασκεδάζουν, μέσα σ’ ένα καθεστώς που τους αποθεώνει ιδεολογικά και πολιτικά. Και δυστυχώς, σ’ αυτή την «εθνική ενότητα», της κλεψιάς και της αλητείας, δεν αντιστάθηκε σοβαρά και συστηματικά σχεδόν κανένας χώρος.

Γι’ αυτό και η κληρονομιά του Πολυτεχνείου μένει μετέωρη, γι’ αυτό και το μήνυμά του βιάζονταν συστηματικά κάθε χρόνο, στις κρατικές επετείους, όπου παρέλαυναν παλαιοί αγωνιστές και διάφοροι άκαπνοι που παριστάνουν τους τέτοιους, για να γιορτάσουν όχι ένα από τα τελευταία μεγάλα ΟΧΙ που είπε ο ελληνικός λαός, αλλά το δικό τους ρεσάλτο προς την κυριαρχία. Εκείνοι που πρώτα πρόδωσαν τους αγώνες και τους συντρόφους τους, κι έπειτα πρόδωσαν ολόκληρη τη χώρα.

Η κληρονομιά του Πολυτεχνείου δεν θα βρεθεί στους επίσημους επετειακούς εορτασμούς, είτε αυτοί γίνονται με γραβάτες, είτε με κουκούλες. Η κληρονομιά του Πολυτεχνείου, τα νέα Πολυτεχνεία θα περάσουν μέσα από την ασυνέχεια, την κάθετη ρήξη με τον ΠΑΣΟΚισμό, μέσα από την κάθετη σύγκρουση με τον κόσμο της προδοσίας και του ευτελισμού, τον κόσμο της μεταπολίτευσης. Γι’ αυτό και η διάσωσή της επαφίεται στα νέα κινήματα, στην αναγέννηση των αντιστασιακών αντανακλαστικών των Ελλήνων, στους νέους αγώνες ενάντια στην Τρόικα, το Μνημόνιο, τους Κουΐσλινκ, της επονείδιστη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και το Δ΄ Ράιχ που προσπαθούν να επιβάλουν οι Γερμανοί στην Ευρώπη.

Τότε στόχος ήταν η χούντα των συνταγματαρχών. Τώρα, στόχος είναι οι κάθε λογής δοσίλογοι της εξουσίας, η γερμανική πρεσβεία, ο οχετός των μεγαλοδημοσιογράφων, η ιδεολογία του ξεπουλήματος και της προδοσίας. Αυτό που στην πραγματικότητα υπήρξε το καθεστώς, η χούντα της μεταπολίτευσης.

Σήμερα το σύστημα που πνέει τα λοίσθια, σαν το φίδι δαγκώνει την ουρά του. Οι απόγονοι των χουντικών, φασίστες, όπως οι Γεωργιάδηδες και οι Βορίδηδες συναντώνται στα έδρανα  της συγκυβέρνησης με τους Παπουτσήδες και το Τίποτε του Αβραμόπουλου. Ο κύκλος έχει κλείσει. Και ο ελληνικός λαός πρέπει να ανοίξει νέους αγώνες.

Αγώνες στην πρωτοπορία των οποίων δεν μπορούν να βρίσκονται οι ξεπλυμένες προσωπικότητες του παλιού καθεστώτος, δεν μπορούν βρίσκονται οι κάθε είδους φθαρμένοι και διαπλεκόμενοι «επώνυμοι», αλλά οι ανώνυμοι Έλληνες, όπως τότε τα ανώνυμα νιάτα της πατρίδας μας.

ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

ΖΗΤΩ Η ΝΕΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΩΝ ΑΝΩΝΥΜΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

17 Νοεμβρίου 2011

Κίνηση Πολιτών Άρδην

Οργή και μούτζα που σας έλαχε ! – του Γ. Μάλφα

Οργή και μούτζα που σας έλαχε !

Του Γιώργου Μάλφα, θεολόγου καθηγητή

(malfasg@gmail.com)

 

 

 Ολοφύρεται και αλυχτά ο δωσιλογικός εσμός του Μνημονίου για το φετινό «βέβηλο» εορτασμό της 28^ης Οκτωβρίου! Για την «προσβολή» του Προέδρου της Δημοκρατίας, των συμβόλων του έθνους, της μνήμης των αγωνιστών, της εθνικής ομοψυχίας. Για τις παρελάσεις που «ματαιώθηκαν», για τους «επισήμους» που εκδιώχθηκαν, για τους κυρίους ανδρείκελα και τις ερίτιμες κυρίες  που τους διαλύσαμε τη φιέστα, μέρα τέτοια, ιερή και ηλιόλουστη! Ανέμεναν αντιδράσεις, αλλά όχι τέτοιας πρωτόγνωρης έκτασης και έντασης. Κατανοητή η έκπληξή τους, αλλιώς μας είχαν μάθει… Η κρίση «θα μας αλλάξει» μας έλεγαν καιρό τώρα, υπαινικτικά, σχεδόν απειλητικά. Όντως, ξεχάστε ό,τι ξέρατε!

Φοβήθηκαν, έχασαν τον έλεγχο, τρομοκρατήθηκαν. Στα μάτια, τα λόγια και τις χειρονομίες τους διέκρινες τον πανικό, τον αληθινό εαυτό τους. Δίχως προσχήματα, ρητορικούς ελιγμούς και ευγένεια που θα επέβαλε η θεσμική τους ιδιότητα, η αγωγή από «καλό» σπίτι. Έτσι εξηγείται η έκρηξη θυμού που ακολούθησε, οι οργίλες αντιδράσεις, η αργυρώνητη κατασυκοφάντηση των δημοσιολογούντων, η κομματική ομοβροντία καταγγελτικών ανακοινώσεων για την πάνδημη ανταρσία, το αυθόρμητο ξέσπασμα του λαού μας σε όλη τη χώρα!

Αίφνης, μετά το πρώτο σοκ, τις αμήχανες αντιδράσεις και τα επιπόλαια σχόλια, ο κυρίαρχος αστισμός συνήλθε. Παρέκαμψε προσώρας τις επιμέρους διαφορές που τον διατρέχουν. Ξεχείλισε η ευαισθησία του  για τους θεσμούς, το έθνος, τη μέρα… Σε ελάχιστο χρόνο, όλο το φάσμα των εγχώριων ελίτ συνασπίστηκε, ανασυγκροτήθηκε σε ενιαίο μέτωπο. Επέβαλε την αναγκαία «εθνική ομοφωνία»,  τον «εθνικό κανόνα» που θα μετρούσε στο εξής τη φιλοπατρία και τη δημοκρατικότητά μας…

Πρώτος τη τάξει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας· στην αναιδή και προκλητική εξύβριση μιας δράκας πολιτών επέδειξε ασυγχώρητη για το κύρος του θεσμού και την προσωπικότητά του παρόρμηση. Σεβαστέ μας Πρόεδρε, ο ελληνικός λαός τιμά το αντιστασιακό σας παρελθόν, αυτό της ηλικίας των… «δεκαπέντε» σας χρόνων. Δεν αποτελεί όμως αυτό τεκμήριο και άλλοθι τελεσίδικης ιστορικής καταξίωσης. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα! Και σε κάθε περίπτωση, ο λαός μας ξέρετε, δυσκολεύεται να ξεχάσει την πλούσια πολυετή κομματική σας προϋπηρεσία. Ούτε βεβαίως προτίθεται να αμνηστεύσει τη σιωπή και τις υπογραφές σας των τελευταίων δύο χρόνων. Το «δάκρυ» σας, για το οποίο τόσα υπερφίαλα και τηλεδραματικά ειπώθηκαν (αλλά ποτέ δεν είδαμε), θα μας συγκλόνιζε σπαρακτικά, αν έτρεχε για την εξαθλίωση του λαού, για το ξεπούλημα της πατρίδας. Όχι μόνο για την προσβολή της προσώπου σας…