Θα πρέπει επιτέλους να αυτοοργανωθούμε!

Θα πρέπει επί τέλους να αυτο-οργανωθούμε

«Ηµασταν σαν τις πόρνες µετά την πρώτη τους φορά […] Κοιτάζαµε ο ένας τον άλλον και ήµασταν όλοι χλωµοί […] Αισθανόµασταν µεγάλη ντροπή, αφού δεν µπορούσαµε να πιστέψουµε ότι εµείς, το ΠΑΣΟΚ, οδηγήσαµε την Ελλάδα στο ∆ΝΤ και τεµαχίσαµε µισθούς και συντάξεις […]Από τότε έχουµε εκπορνευτεί πλήρως. Έχουµε κάνει τα ίδια πράγµατα πολλές φορές χωρίς να αισθανόµαστε ίχνος ντροπής»…    ΤΟ ΒΗΜΑ 16/10/11

Τις δύο ημέρες των τελευταίων απεργιακών κινητοποιήσεων, παρακολουθούμε και βιώνουμε την τελευταία πράξη μιας προδοσίας δύο χρόνων, η οποία μέλλει να ολοκληρωθεί τις επόμενες ημέρες στη Βρυξέλλες, με το πλήρες ξεπούλημα της χώρας.

  Μέσα σε αυτές τις 48 ώρες, αναδείχτηκαν συμπυκνωμένα όλα τα στοιχεία του σημερινού αδιεξόδου. Είδαμε την κυβέρνηση να δίνει την τελευταία της παράσταση εντός κοινοβουλίου, ένα ακόμα μονόπρακτο ξεπουλήματος και προδοσίας, για να παραδώσει τις επόμενες ημέρες τη χώρα στα χέρια ιδιότυπων «κομμωτών», οι οποίοι ετοιμάζονται όχι απλώς να μας κουρέψουν αλλά να μας γδάρουν. Οι βουλευτές του κυβερνητικού συρφετού σύρθηκαν εκβιαζόμενοι να ψηφίσουν ακόμα ένα λαοκτόνο νομοσχέδιο: Ήταν ο ηθικός εκβιασμός του αρχι-Κουΐσλιγκ Παπανδρέου και του μαινόμενου Μπενίτο (θα καταστρέψτε τη χώρα αν δεν τα ψηφίσετε), αλλά και ο πολύ ουσιαστικότερος έλεγχος των βουλευτών μέσα από τα σκάνδαλα και τη διαφθορά που τους έχει σαπίσει μέχρι το μεδούλι (βλέπε, για παράδειγμα, τα κροκοδείλια δάκρυα διαφόρων ανόμως πλουτισάντων κυριών). Διότι, όπως η Μέρκελ και οι αυλικοί της εκβιάζουν τους Παπανδρέου και τους Βενιζέλους, απειλώντας να βγάλουν τις μίζες τους στη φόρα, το ίδιο κάνουν και οι τελευταίοι στους υποτακτικούς τους. Και όμως, το ΠΑΣΟΚ, τώρα, είναι ένα πληγωμένο θηρίο. Έχει απέναντί του όλη την κοινωνία, ακόμα και το ίδιο το σώμα του κόμματος. Και, προφανώς, το κεφάλι δεν μπορεί να χτυπήσει τα πόδια – μόνο το αντίθετο μπορεί να γίνει, όπως αποδείχθηκε με τις καταλήψεις των υπουργείων και την ΠΟΕ-ΟΤΑ.

    Γι’ αυτό και όλοι ετοιμάζονται για την τελική έξοδο. Οι κεντρικές φιγούρες της προδοσίας, ο Παπανδρέου, ο Πάγκαλος κι ο Βενιζέλος, ετοιμάζονται να παραδώσουν τη σκυτάλη και να κρυφτούν, μήπως και γλυτώσουν τα ειδικά δικαστήρια που θα ακολουθήσουν. Οι υπόλοιποι ήδη εργάζονται για τη διάδοχη κατάσταση: Η Αννούλα Μπίλντερμπεργκ, ο Ραγκούσης ή ο Λοβέρδος επιχειρούν να συγκροτήσουν το ρεύμα της ανοικτής συνεργασίας, μαζί με την Ντόρα και άλλα σημιτικά υπολείμματα, ώστε να συνδιαλέγονται προνομιακά με τους Γερμανούς και τους άλλους κατακτητές, υπό τις ευλογίες του… Παπαχελά.  Άλλοι, βλέπε Κατσέλη και όψιμοι αντιστασιακοί, υπό τις ευλογίες των «μηχανικών» της κοινής γνώμης και της πολιτικής, θα πορευτούν στο εξής με αντιμνημονιακό προσωπείο και θα επιχειρήσουν να αναβαπτιστούν στα ευρύτερα «μέτωπα» που ήδη ετοιμάζονται.

    Αυτό το κόμμα, που οδήγησε την Ελλάδα στη μεγαλύτερη οικονομική, κοινωνική και εθνική καταστροφή της μεταπολεμικής ιστορίας μας, πλέον, έχει επιτελέσει τον ρόλο του και ετοιμάζεται για την οριστική του κατάδυση στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Και αυτό δεν καταδείχτηκε μόνο με την ιλαροτραγωδία του Κοινοβουλίου αλλά και από την πρωτοφανή λαϊκή κατακραυγή που τη συνόδευσε στις πλατείες της χώρας, στις μεγαλύτερες ίσως συγκεντρώσεις των τελευταίων δεκαετιών.  Ο ελληνικός λαός  έχει πλέον αποδεσμευτεί τελεσίδικα  από το κόμμα-χαμαιλέοντα της μεταπολίτευσης.

  Και όμως, τα γεγονότα που συνέβησαν έξω από το Σύνταγμα, στις  20 Οκτωβρίου, θάμπωσαν εν μέρει τον μεγαλειώδη χαρακτήρα των λαϊκών κινητοποιήσεων, ενώ το μόνο βέβαιο ήταν πως η θέση της κυβέρνησης θα ήτανπολύ χειρότερη αν το ποτάμι της λαϊκής οργής κατόρθωνε να εκδηλωθεί ανεμπόδιστα. Γιατί δεν μπορεί ένα διήμερο, που ξεκίνησε με μια από τις μεγαλύτερες σε μαζικότητα και ορμή διαδηλώσεις της μεταπολίτευσης, να καταλήγει με τραγικό τρόπο στις καδρονιές, τα μάρμαρα και τις δολοφονικές επιθέσεις με μολότωφ σε διαδηλωτές. Και πάνω απ’ όλα, με τον άδικο χαμό του διαδηλωτή του ΠΑΜΕ, εξαιτίας της ρίψης των δολοφονικών δακρυγόνων από τα κατοχικά ΜΑΤ, τα οποία εκμεταλλεύτηκαν κατάλληλα, για μια ακόμα φορά, τους επαγγελματίες της βίας.

Το καθεστώς περιλαμβάνει και τους επίσημους «αντικαθεστωτικούς»

Οι κινητοποιήσεις των δύο ημερών κατέδειξαν το απόλυτο αδιέξοδο στο οποίο οδηγούν το λαϊκό κίνημα όλες οι πολιτικές δυνάμεις της μεταπολίτευσης, και ιδιαίτερα εκείνες οι οποίες επιχειρούν να αναβαπτιστούν στο αντιμνημονιακό λαϊκό κίνημα για να το ποδηγετήσουν και να το υποκαταστήσουν.