Κυκλοφορεί το νέο φύλλο της Ρήξης (φ. 94)

Σε αυτή τη Ρήξη (φ. 94) θα διαβάσετε ένα εκτεταμένο αφιέρωμα για την τουρκική εξέγερση και τις αιτίες που οδήγησαν τον τουρκικό λαό να εξεγερθεί· τις σχέσεις της Τουρκίας με τις γειτονικές χώρες που ολοένα και επιδεινώνονται και αυτό προκαλεί δυσαράσκεια στο εσωτερικό της χώρας· την απομόνωση που νιώθει ο Ερντογάν μέσα στο κόμμα του· την τουρκική οικονομία· τους Αλεβίτες που πρωταγωνιστούν στην εξέγερση κ.ά. Φυσικά και πολλά άλλα θέματα για την πολιτική επικαιρότητα, την κοινωνία, διεθνεί θέματα, άρθρα για το βιβλίο, το θέατρο, τον κινηματογράφο κ.ά. Θα τη βρείτε στα περίπτερα.

Διαβάστε ένα απόσπασμα από το κείμενο του Γ. Καραμπελιά, “Το Μεγάλο παιγνίδι”.

Το μεγάλο παιγνίδι
Ή «προβλήματα» με όλους τους γείτονες

Η νεοθωμανική στρατηγική του Νταβούντογλου και του Ερντογάν στηριζόταν στην αρχή πως η Τουρκία, για να μεταβληθεί στο βασικό περιφερειακό πόλο ισχύος της περιοχής, θα έπρεπε να αποφύγει τουλάχιστον για ένα διάστημα την εμπλοκή της σε αντιπαραθέσεις με τις γειτονικές χώρες και να προσπαθήσει να επεκτείνει την επιρροή της μέσω της οικονομίας, του ήπιου Ισλάμ και της νεοθωμανικής πολιτισμικής στρατηγικής.
Γ ι ’ αυτό θα δώσει βάρος σε μια οικονομική επέκταση, στηριγμένη στις ιδιωτικοποιήσεις και την εισροή ξένων κεφαλαίων, καθώς και στις εξαγωγές και τις κατασκευαστικές εταιρείες.
Παράλληλα, στηριγμένη στην ανάδυση του ισλαμικού κόσμου ως ενός νέου οικουμενικών διαστάσεων συστήματος, που αρχίζει από την κεντρική Ασία και φθάνει στην Αφρική και την Ινδονησία, να μεταβληθεί στον κεντρικό πόλο ισχύος του, κατά τον ίδιο τρόπο που άλλοτε ο σουλτάνος ήταν ταυτόχρονα και ο ανώτατος θρησκευτικός ηγέτης (χαλίφης) όλων των σουνιτών μουσουλμάνων παγκοσμίως. Μέσω του Ισλάμ, του οποίου ήθελε να εκπροσωπεί μια ήπια ηγετική εκδοχή, αποδεκτή και από τη Δύση, να μεταβληθεί σε αυτόνομο παράγοντα χρησιμοποιώντας τον ρόλο και τη σημασία της ενδιάμεσης περιοχής, δηλαδή να μεταβληθεί σε κρίκο μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής χρησιμοποιεί ως εργαλείο και την πολιτισμική επέκταση μέσα από σίριαλ, ενίσχυση του ρόλου των ισλαμικών πανεπιστημίων κ.λπ. Και, βέβαια, τελευταίο, αλλά όχι ελάχιστο, ενισχύοντας παράλληλα με φρενιτιώδεις ρυθμούς την πολεμική της βιομηχανία.
Για δέκα με δεκαπέντε χρόνια αυτή η στρατηγική φαινόταν να αποδίδει. Η τουρκική βιομηχανία εκτινάχθηκε, οι εξαγωγές της το ίδιο, ενώ μυθικά κατασκευαστικά συμβόλαια κλείνονταν στη Ρωσία, την Ουκρανία, τις χώρες του Κόλπου και τη Σαουδική Αραβία. Παράλληλα δε, η Τουρκία συνέχισε να φλερτάρει με την Ε.Ε. και την είσοδό της σε αυτή. Στο περιφερειακό επίπεδο όλα έμοιαζαν να ακολουθούν το σχεδιασμό της. Δημιούργησε καλές σχέσεις με το Ιράν, ανέπτυξε τις σχέσεις της με το κουρδικό κρατίδιο του Ιράκ, προσπαθώντας να το ρυμουλκήσει σε μια ευρύτερη νεοθωμανική ζώνη, όπως και τη Συρία με τον πρόεδρο της οποίας, τον Άσαντ, είχε προνομιακές σχέσεις, ενώ παράλληλα διατηρούσε και τον άξονα με το Ισραήλ και την αμερικανική πολιτική.
Ωστόσο, μια τέτοια πολιτική προς όλα τα αζιμούθια ξεπερνούσε στην πραγματικότητα τις άμεσες δυνατότητες της Τουρκίας. Διότι, βρισκόταν σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερα ευαίσθητο και ρευστό, το οποίο μπορούσε εύκολα να υπονομεύσει μία ή περισσότερες πλευρές αυτής της στρατηγικής. Καταρχάς, η όλο και μεγαλύτερη εμπλοκή της με τις σουνιτικές ισλαμικές χώρες του Κόλπου και τη Σαουδική Αραβία, καθώς και η «αραβική άνοιξη», την υποχρέωσαν, αν ήθελε να συνεχίσει να εμφανίζεται ως ηγέτης του Ισλάμ, να έρθει σε ρήξη με το Ισραήλ, γύρω από το κομβικό για την αραβική και ισλαμική συνείδηση: το παλαιστινιακό ζήτημα. Αυτομάτως όμως,  εισήλθε σε αντιπαράθεση με το εβραϊκό λόμπι που αποτελούσε το μεγαλύτερο υποστηρικτή της Τουρκίας στις ΗΠΑ και την Ευρώπη και κατά συνέπεια με την ίδια την Αμερική και την Ε.Ε., έστω εν μέρει.
Πάντως, το αποφασιστικό χτύπημα στη στρατηγική των «μηδενικών προβλημάτων» θα δώσει ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία. Εκεί, αρχικώς, ο Ερντογάν προσπάθησε να διατηρήσει μια στάση ουδετερότητας. Πιεσμένος όμως από τους σουνίτες συμμάχους του, δεδομένου ότι ο Άσαντ ανήκε στο ευρύτερο σιιτικό στρατόπεδο, αλλά και από τις ΗΠΑ, που θα ήθελαν να αποδυναμώσουν το Ιράν και τη Χεζμπολά, όπου η Συρία διατηρεί προνομιακή σχέση, πιάστηκε εν τέλει στο δόκανο. Έριξε όλο το βάρος του σε μια στρατηγική ανατροπής του Άσαντ –από την Τουρκία περνούν όλες οι ένοπλες φονταμελιστικές ομάδες που τροφοδοτούν τον πόλεμο στη Συρία, καθώς και τα όπλα και το χρήμα που στέλνουν οι πετρομοναρχίες στη συριακή Αλ Κάιντα.

Η συνέχεια στη Ρήξη που θα κυκλοφορήσει…

Advertisement

Συριακός Εμφύλιος: βίντεο εκδήλωσης

Τη Δευτέρα 27 Μαΐου, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στο «Κοινοτικόν» με θέμα «Ο Συριακός Εμφύλιος και η γεωπολιτική της Μεσογείου». Παραθέτουμε μαγνητοσκοπημένα τα δύο μέρη της εκδήλωσης (εισήγηση, ερωτήσεις/συζήτηση):

1η Απριλίου 1955 – 1η Απριλίου 2013: Τα διαχρονικά ΟΧΙ του κυπριακού Ελληνισμού. (βίντεο εκδήλωσης)

Με αφορμή την επέτειο ενάρξεως του ηρωικού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο την 1η Απριλίου του 1955, πραγματοποιήθηκε στο χώρο εναλλακτικής παρέμβασης «Κοινοτικόν», την Δευτέρα 1η Απριλίου, εκδήλωση με θέμα:

1 Απριλίου 1955 – 1 Απριλίου 2013: Τα διαχρονικά ΟΧΙ του κυπριακού Ελληνισμού.

Ομιλητές:
Γιώργος Κυριακού – Αυτόνομος Φοιτητικός Συνασπισμός Κυπρίων «ΦΛΟΓΑ» Πάτρας
Δημήτρης Μακρίδης – Πτυχιούχος τμ. Ιστορίας Ιονίου Πανεπιστημίου
Θεόδωρος Ντρίνιας – Κίνηση Πολιτών Άρδην

Διάλεξη Βλάση Αγτζίδη στο «Κοινοτικόν»: βίντεο και φωτογραφίες.

Ο χώρος εναλλακτικής παρέμβασης «Κοινοτικόν»

(πεζόδρομος Ηφαίστου 50, Πάτρα)

Το Σάββατο 9 Μαρτίου, 6.30 μ.μ., οργάνωσε

Εκδήλωση – Διάλεξη του ιστορικού Βλάση Αγτζίδη,

με θέμα:

«Η ανολοκλήρωτη Επανάσταση του 1821, η Μικρασιατική Καταστροφή και ο Ποντιακός Ελληνισμός του Καυκάσου»

Αγτζίδης Ομιλία – «Κοινοτικόν» Πάτρα from vaslat on Vimeo.

Αγτζίδης Ερωτήσεις – «Κοινοτικόν» Πάτρα from vaslat on Vimeo.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους τους συμπολίτες μας για την παρουσία τους αφενός, και για την διάθεσή τους για συζήτηση αφετέρου, η οποία έδωσε ένα χαρακτήρα πιο απτό στην εκδήλωσή μας.

Δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε στο ίδιο επίπεδο ποιότητας, με ακόμα πιο εμπλουτισμένη θεματολογία.

«Κοινοτικόν»

Η Θράκη σε κίνδυνο: ομιλίες και ερωτήσεις εκδήλωσης.

Σε μια κατάμεστη αίθουσα, στο Χώρο Εναλλακτικής Παρέμβασης «Κοινοτικόν», πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 02/02/13 η εκδήλωση: «Η Θράκη σε κίνδυνο. Νέο-οθωμανικός επεκτατισμός στις μέρες του μνημονίου». Ομιλητές ήταν ο Κώστας Καραϊσκος, εκδότης της εφημερίδας «Αντιφωνητής» της Κομοτηνής, ο οποίος εδώ και χρόνια «φυλάττει Θερμοπύλες» σ’ αυτή την εσχατιά της χώρας μας και ο Γιώργος Ιατρού, δικηγόρος της πόλης μας, απόφοιτος της Νομικής Σχολής της Κομοτηνής και διδάκτωρ Εκκλησιαστικού Δικαίου.

Το λόγο έλαβε πρώτος ο κος Ιατρού, καταθέτοντας την προσωπική του εμπειρία από τη διαμονή του στην Κομοτηνή και σχολίασε την οπτική μεγάλης μερίδας των συμπατριώτων μας ως προς τη Θράκη και τους Θρακιώτες.. Στη συνέχεια, ο κος Καραϊσκος,με τη συνοδεία οπτικού υλικού, προσπάθησε να αναλύσει στους παρευρισκόμενους την επικρατούσα κατάσταση στην περιοχή, την προπαγάνδα των Τούρκων, το ρόλο του τουρκικού προξενείου, την εγκατάλειψη απο μέρους της κεντρικής ελληνικής κυβέρνησης, τις φήμες για τη δημιουργία Ε.Ο.Ζ. στην περιοχή, τη σημαντικότητα της πρόσφατης ψήφισης στην Βουλή του νομοσχεδίου για τη μισθοδοσία των ιμάμηδων από το ελληνικό κράτος. Τον κύκλο των ομιλιών έκλεισε η δευτερολογία του κου Ιατρού, με την αναφορά νομικών πτυχών του θέματος και ειδικότερα στα θέματα που σχετίζονται με την παρουσία του τουρκικού προξενείου στην περιοχή, την επαναλειτουργία της σχολής της Χάλκης, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τη συνθήκη της Λοζάνης κ.α.

Οι ενδιαφέρουσες ερωτήσεις του κοινού που ακολούθησαν, σε συνδυασμό με την παρουσία μέχρι τέλους των περισσοτέρων, κατέδειξαν σε μεγάλο βαθμό το ενδιαφέρον για το θέμα, αλλά και την επίτευξη του στόχου της εκδήλωσης.

Η συνολική επιτυχία της εκδήλωσης, η οποία με τη μαζικότητα και το ενδιαφέρον εξέπληξε ευχάριστα και τον κο Καραϊσκο, απέδειξε πως παρότι μας χωρίζουν πολλά χιλιόμετρα από τη Θράκη, υπάρχουν αρκετοί που ενδιαφέρονται για τα σύνορα της πατρίδας μας και παραμένουν σε εγρήγορση.

Εμείς, ως «Κοινοτικόν», ευχαριστούμε για τη συμμετοχή των συμπολιτών μας και υποσχόμαστε να συνεχίσουμε προσπαθούμε και για άλλες ανάλογες εκδηλώσεις.

«Η ΘΡΑΚΗ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ…» (Ομιλίες) from vaslat on Vimeo.

«Η ΘΡΑΚΗ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ…» (ερωτήσεις) from vaslat on Vimeo.

Η Θράκη σε κίνδυνο! Εκδήλωση στις 2/2 στο Κοινοτικόν

«Ρωμιός με το συμπάθιο». Αφιερωμένο εξαιρετικά…

… σε όλους εκείνους κι εκείνες του τόπου μας, που ξερογλείφονται με τον Ερντογάν κι εκστασιάζονται με το νεο-οθωμανικό του όραμα για «συνεργασία των λαών» υπό τη φωτεινή σκέπη της Τουρκίας. Σε όλους τους αφελείς ή δόλιους, τους χαζοχαρούμενους ή βαλτούς που νομίζουν ότι η Τουρκία «εκδημοκρατίζεται» και δεν αποτελεί πια απειλή για τη χώρα μας και ιδιαίτερα στους καλλιτέχνες, διανοούμενους και τεχνοκράτες που ξελιγώνονται με την «ελληνοτουρκική φιλία», νομίζοντας ότι οι φιλίες μεταξύ των λαών στήνονται στα επιδοτούμενα πανηγυράκια, στις ταβέρνες και τα μπαράκια που μπεκροπίνουν και σαβουρώνουν με τους αντίστοιχούς τους ελίτες της Τουρκίας:

«Ρωμιός με το συμπάθιο», η προσβλητική για τους Έλληνες δήλωση Ερντογάν λίγο πριν τις εκλογές

Αίσθηση προκάλεσαν οι προσβλητικές δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για την ελληνική μειονότητα δύο ημέρες πριν από τις εκλογές της περασμένης Κυριακής.
Συγκεκριμένα, σχολιάζοντας τις επικρίσεις που δέχεται ο ίδιος και ο πρόεδρος της χώρας Αμντουλάχ Γκιουλ, ο Τούρκος πρωθυπουργός δήλωσε στο τουρκικό δίκτυο NTV: «Πολλά βιβλία έχουν εκδοθεί για μένα και τον πρόεδρο. Μας έχουν αποδώσει διάφορους χαρακτηρισμούς στα βιβλία αυτά. Μας έχουν αποκαλέσει Εβραίους, Αρμένιους και, με το συμπάθιο, Ρωμιούς. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσφύγουμε στη Δικαιοσύνη».
Η έκφραση «με το συμπάθιο» χρησιμοποιείται στην τουρκική όταν ο ομιλητής πρόκειται να πει μια απρεπή λέξη, συνεπώς, η δήλωση Ενρτογάν ερμηνεύεται ότι ο ίδιος θεωρεί απρεπές τον χαρακτηρισμό ενός ατόμου ως «Ρωμιού» και μάλιστα τοποθετείται υπέρ αυτής της άποψης με δημόσια δήλωσή του.
Η δήλωση αυτή, σχολιάζουν αναλυτές, δεν έχει σοβαρή πολιτική διάσταση, διακρίνεται όμως η θρησκευτική προκατάληψη έναντι της ελληνικής μειονότητας που ζει στην Τουρκία.
Στελέχη της ελληνικής μειονότητας δεν έκρυβαν την ενόχλησή τους και δεν απέκλειαν το ενδεχόμενο να αναλάβουν πρωτοβουλία για τη σύνταξη ενός κειμένου διαμαρτυρίας το οποίο θα κοινοποιηθεί στις τουρκικές Αρχές και τα μέσα ενημέρωσης της χώρας.

(Πηγή: http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231113266 )

Και για όσους δεν κατάλαβαν καλά από τον κομψευόμενο τρόπο που παρουσίασαν οι ΔΟΛιοι δημοσιογράφοι (in.gr) το συγκεκριμένο γεγονός, σημειώνουμε ότι για τον Σουλτάνο της Άγκυρας οι Ρωμιοί είναι κάτι σαν τα «σκατά» ή κάποια άλλη χυδαία και αηδιαστική λέξη που όταν την προφέρεις πρέπει να βάζεις και τη φράση «με το συμπάθιο» για να μην σε κακοχαρακτηρίσουν οι ακροατές σου που χρησιμοποιείς τέτοιες χυδαίες εκφράσεις!! Και μην αρχίσουν κάποιοι τις εξυπνάδες του τύπου «μα και στην Ελλάδα λέμε για τους Τούρκους διάφορα», διότι την έκφραση αυτή δεν την είπε ένα λαϊκός Τούρκος, σε κάποιο καφενείο της Σμύρνης ή της Άγκυρας, δέσμιος κάποιας λαϊκής προκατάληψης, οπότε κανένας δεν θα στενοχωριόταν ιδιαίτερα (αντίστοιχη θα μπορούσες ν’ ακούσεις και σε κάποιο ελληνικό καφενείο…). Την απαξιωτική φράση την είπε δημόσια ο επί τρεις συνεχόμενες θητείες πρωθυπουργός της χώρας, ο Ερντογάν! Ούτε αυτός, ούτε οι ελίτ της Τουρκίας που τον περιστοιχίζουν είναι δέσμιοι κάποιας προκατάληψης. Για όσους γνωρίζουν καλά το τουρκικό κατεστημένο, είτε κεμαλικό είτε θρησκευόμενο, αυτή είναι η πραγματική, κυνική, ρατσιστική άποψη που έχουν για τους Έλληνες και τις άλλες εθνότητες που ζούσαν κάποτε στη Μ. Ασία. Είναι η αντίληψη που από το 1908 ήδη, σχεδίασε και εκτέλεσε τα προγράμματα εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών της Μ. Ασίας. Για την τουρκική ελίτ, οι γκιαούρηδες «μιάσματα» και «σκατά» ήταν εδώ και ένα αιώνα, «μιάσματα» και «σκατά» παραμένουν. Οπότε ο Ερντογάν απλώς νιώθει αρκετά ισχυρός (και αλαζόνας) ώστε να εξωτερικεύει με ευκολία αυτά που οι τουρκικές ελίτ λένε και σκέφτονται αναμεταξύ τους. Και βέβαια δεν έχει κανένα πρόβλημα τώρα που επανεκλέχθηκε σαρωτικά, να ανακοινώνει την ίδια ώρα που ξεστομίζει τις ρατσιστικές του κορώνες και κοινό υπουργικό συμβούλιο με την «με το συμπάθιο» ελληνική κυβέρνηση (των γιουσουφακίων του ΓΑΠ)…

Αντίκρουση θέσεων τηλεοπτική​ς σειράς ΣΚΑΙ (1821)

Η αναψηλάφηση του ζητήματος της ακριβούς ημερομηνίας έναρξης της Επανάστασης του 1821 υπό ιδανικές (;) συνθήκες θα αποτελούσε απλώς αντικείμενο της ιστορικής έρευνας και τεκμηρίωσης.
Επειδή, όμως, πολύ συχνά, η ιστορία και η μελέτη της γίνονται με τρόπο προσχηματικό και παρελκυστικό, πεδία πολιτικής εκμετάλλευσης και ιδεολογικής χρήσης γι’ αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία να εστιάσουμε πριν απ’ όλα στο πραγματολογικό πεδίο του ζητήματος.

Στο πλαίσιο αυτό, σας προτείνουμε να δείτε και να κρίνετε την «αντίκρουση» των θέσεων της γνωστής τηλεοπτικής σειράς του ΣΚΑΪ (1821) στο αφιέρωμα της ιστοσελίδας ΑΝΤΙΒΑΡΟ.

ΣΚΑΙ 1821 – Αντίκρουση από Αντίβαρο – Αγία Λαύρα 25η Μαρτίου
 http://www.antibaro.gr/node/2694
 
Τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΙ – 1821, η γένεση ενός έθνους/ κράτους. Τα ημαρτημένα –  Συνολικό αφιέρωμα- κριτική στην αρχική σελίδα:                         
 http://www.antibaro.gr/

Και πιο συγκεκριμένα το βίντεο:

Ο Θεοδωράκης και η Παγκαλο-φεσάτη…»ανυπακοή».

του Γ. Σπηλιόπουλου

Είναι ξεκάθαροι πλέον στους περισσότερους, μετά την πάροδο των λίγων αυτών μηνών της ξένης κατοχής στη χώρα, οι εκ των προτέρω σχεδιασμοί των εξουσιαστών (σχεδόν μια ολόκληρη δεκαετία πριν την δημιουργία της όποιας κρίσης…) για το πώς θα χειραγωγήσουν τα ευρωπαϊκά έθνη, πώς θα εξαφανίσουν το κράτος πρόνοιας, πώς θα ποδοπατήσουν κάθε εργασιακό δικαίωμα και κάθε ελευθερία, στο όνομα της δήθεν επιβίωσης των αγορών και μιας ψευδεπίγραφης ασφάλειας.  Οι ίδιες συμπεριφορές, οι λέξει προς λέξει ταυτόσημες δηλώσεις αξιωματούχων, οι βήμα προς βήμα πανομοιότυπες ενέργειες, από το δικό μας Καστελόριζο μέχρι το Γκάλγουέϊ της Ιρλανδίας, δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία και στον ακραίο σκεπτικιστή ότι οι εξουσιαστές ακολουθούν κάποιο εγχειρίδιο επιβολής και διατήρησης της νεοταξικής κατοχής.

Αν μάλιστα η πιο πρόσφατα «διαβασμένη» σελίδα του αφορούσε τους «προθύμους» τύπου Μπακογιάννη, Κουβέλη,  Καρατζαφέρη και τους συνοδοιπόρους, Μπουτάρη, Καμίνη κλπ, άρχισε να γίνεται εμφανές στους μη κατευνασμένους, ότι η επόμενη σελίδα γράφει για τους «χρήσιμους».  Προσωπικότητες που όχι μόνον δεν ανήκουν στις τάξεις των οργάνων επιβολής και διατήρησης της κατοχής, αλλά έχουν και αντίθετη δράση!  Δίνουν όμως – όπως φαίνεται – την δυνατότητα με τους κατάλληλους χειρισμούς, να αποτελέσουν το ανάχωμα μιας ενδεχόμενης ακραίας και μη αναστρέψιμης λαϊκής αντίδρασης, που θα ανέκοπτε τα παγκοσμιοποιητικά σχέδια.

Έχοντας επί χρόνια τελειοποιηθεί οι παρελκυστικές τακτικές τους με τις δήθεν ελέγχουσες την εξουσία ΜΚΟ – με μόνο στόχο την αποϊδεολογικοποίηση δράσεων, την αποσπασματικοποίηση των αντιδράσεων και την επιλογή των ανώδυνων κατευθύνσεων – ώστε να εκτονώνονται και να ξεδοντιάζονται οι αντιστάσεις, ήρθε η ώρα για το επόμενο βήμα.  Την ρίψη των προβολέων σε κατάλληλα επιλεγμένους αντιπάλους, που για διάφορους λόγους θα τους ήταν προτιμότεροι από άλλους και πλέον επιθυμητοί.

Από τις σελίδες της Ρήξης (φύλο 64, Μάϊος 2010) παρουσιάσθηκε για παράδειγμα η προσπάθεια κατεδάφισης της όποιας αντίστασης στον νέο-οθωμανισμό, με την απίστευτη εκ πρώτης όψεως επίσκεψη των Ερντογάν-Παπανδρέου στον Μίκη Θεοδωράκη.  Και αφέθηκαν επίτηδες ασχολίαστα τα απαράδεκτα χασκόγελα με τον πασά και τον ανεκδιήγητο πρωθυπουργό των κατοχικών δυνάμεων, για να μην στενοχωρηθούν οι φίλοι που είχαν εγκολπωθεί τα γράμματα του Μίκη στη Δραγώνα παίρνοντας ελπίδα από την φωνή του!  Μίκης είναι αυτός, τα τραγούδια του μας έθρεψαν και μας στήριξαν, έχει κερδίσει την ανοχή.

Ήταν όμως εκείνη η τελευταία γραμμή του σχετικού άρθρου των ΙΩΝ (22-5-2010, Ελευθεροτυπία [2]) που έδειχνε την ιδεολογική μεθόδευση του πράγματος και την επιλογή του μεγάλου συνθέτη ως «χρησίμου»:

«Ο Ερντογάν δεν παρέλειψε να μιλήσει και για όσους διαφωνούν με την προσέγγιση: “Οπου υπάρχουν ακραίες δυνάμεις, υπάρχουν πάντα δυσκολίες”. Οι δυσκολίες παύουν να υπάρχουν -συμπληρώνουμε εμείς- όταν οι ακραίες δυνάμεις έχουν αρχηγό τον Θεοδωράκη.»

Η «επιστροφή» στον Πόντο

Συγγραφέας: Θανάσης Τζιούμπας

«Αν την ζωή σου χάλασες εδώ/σ’ όλη τη γη την χάλασες»

Μού δειχνε κάποτε η κυρία Συμέλα τα δυο πολύτιμα πράγματα που διάλεξαν οι γονείς της να σώσουν, όταν οι άνεμοι της προσφυγιάς τους πήραν απ’ την Πόντο: Τα στέφανα και μια εικόνα της Παναγιάς από το εικονοστάσι. Αυτά τους ακολούθησαν στη νέα τους ζωή, αυτά διάλεξαν να μην αφήσουν πίσω σκλαβωμένα.

Τώρα τα παιδιά της πετάν το εικόνισμα στα αζήτητα κι ακολουθώντας, όπως νομίζουν, τα λιθαράκια της μνήμης, προστρέχουν να προσκυνήσουν την σκλαβωμένη Παναγιά. Συλλείτουργο; Με την άδεια του φονιά και του γενοκτόνου, προεξάρχοντος ενός ιερουργού που όρισε σκοπό του να ανασυστήσει το ποίμνιο του όχι απαρνούμενος την τουρκική του ταυτότητα αλλά ποδηγετώντας το ποίμνιο στην τουρκική (ή την νεο-οθωμανική) ταυτότητα, με το ιδεολόγημα ενός οικουμενισμού που αντιμετωπίζει την έκπτωση του έθνους με φυγή προς τα πίσω, στο πορφυρό της εκπεσούσης αυτοκρατορίας και του κατά κόσμον διαδόχου της, του κυρίου Νταβούτογλου.