Βιβλιοπαρουσίαση: 1821 – Η Παλιγγενεσία

Το βιβλίο του Γιώργου Καραμπελιά, 1821 –Η δυναμική της παλιγγενεσίας- Β΄ τόμος της διαμόρφωσης του νεώτερου ελληνισμού (1204-1922), που εγκαινιάστηκε με το έργο του για το 1204, περιγράφει την περίοδο της Τουρκοκρατίας και επικεντρώνεται στα χρόνια, 1700-1821.
Γράφει ο συγγραφέας στην Εισαγωγή του έργου του: «Σε μια συγκυρία βαθύτατης κρίσης του ελληνισμού, αναγκαία προϋπόθεση για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως αυτόνομο συλλογικό υποκείμενο, είναι ο απολογισμός της ιστορικής μας πορείας, δεδομένου ότι η ιδιοπροσωπία του ελληνικού έθνους είναι ιστορικής υφής. Μπορούμε να αντικρύσουμε το ίδιο μας το μέλλον μόνον εφ’ όσον έχουμε συνείδηση και γνώση της ιστορικής μας διαδρομής».
Στη μακρά πορεία των εννέα ή δέκα αιώνων του νέου ελληνισμού, δύο ιστορικοί περίοδοι σφράγισαν τις τύχες του, προδιαγράφοντας και το σήμερα. Κατά την πρώτη, 1204-1453, διαμορφώνεται ο νεώτερος ελληνισμός μέσα από την αντίσταση στη φραγκική Δύση και την τουρκική Ανατολή, πριν υποκύψει, το 1453. Κατά την δεύτερη, 1700-1922, μετά από αιώνες κρίσης και υποχώρησης, ο ελληνισμός δοκιμάζει να ανασυγκροτήσει την πνευματική και πολιτειακή του αυτονομία, επιχειρώντας μια «αναγέννηση». Αυτή η πορεία της Διαμόρφωσης του νεώτερου ελληνισμού, σκοπεύει να αναπτύξει σε μια τετράτομη μελέτη ο Γιώργος Καραμπελιάς έχοντας ήδη εκδώσει τον πρώτο τόμο το, 1204, Η διαμόρφωση του νεώτερου ελληνισμού ενώ τώρα εκδίδεται ο δεύτερος, το 1821, Η δυναμική της παλιγγενεσίας και σύντομα θα ακολουθήσει ο τρίτος , «Ο φωτισμός του Γένους».

Advertisement

Προβολή ντοκιμαντέρ: Από τις δύο πλευρές του Αιγαίου

Ο Χώρος Εναλλακτικής Παρέμβασης «Κοινοτικόν»
διοργανώνει σε πρώτη προβολή για το κοινό της Πάτρας,
το Β΄ Μέρος της σειράς των ντοκιμαντέρ της Μαρίας Ηλιού
για τη Μικρασιατική Καταστροφή:

«Από τις Δύο Πλευρές του Αιγαίου»

Δύο (2) Μόνο Παραστάσεις

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014
Ώρες Έναρξης: 20:00 και 22:00

Τιμές Εισιτηρίων: 5 Ευρώ (Κανονικό), 3 Ευρώ (Φοιτητικό/Μαθητικό)

Κινηματογράφος Ιντεάλ
Πεζόδρομος, Αγ. Νικολάου 4, Πάτρα

Προπώληση Εισιτηρίων:
Βιβλιοπωλείο Discover-Παπασωτηρίου, Πατρέως 30
Δισκοπωλείο Musical, Ρήγα Φεραίου 127

Διάλεξη ιστορικού Βλ. Αγτζίδη στο Κοινοτικόν, 9 Μαρτίου 2013

Ο χώρος εναλλακτικής παρέμβασης «Κοινοτικόν»

(Ηφαίστου 50, Πάτρα)

Το  Σάββατο 9 Μαρτίου, 6.30 μ.μ.,  οργανώνει

Εκδήλωση – Διάλεξη του ιστορικού Βλάση Αγτζίδη,

με θέμα:

«Η ανολοκλήρωτη Επανάσταση του 1821, η Μικρασιατική Καταστροφή και ο Ποντιακός Ελληνισμός του Καυκάσου»

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Η ΑΝΟΛΟΚΛΗΡΩΤΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΡΗΓΑ Πρωτοπορία Πάτρας Παρασκευή 25-11

 

Το Βιβλιοπωλείο ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ (Γεροκωστοπούλου 31-33 ) παρουσιάζει το βιβλίο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ, “H ΑΝΟΛΟΚΛΗΡΩΤΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΡΗΓΑ ΒΕΛΕΣΤΙΝΛΗ’’ την Παρασκευή 25 Νοεμβρίου, στις 20:30. Το βιβλίο θα παρουσιάσουν, ο καθηγητής του Παν/μίου Ιωαννίνων Ερατοσθένης Καψωμένος, ο επίκ. Καθηγητής της Α. Ε. Ακαδημίας Βελλάς Ιωαννίνων Γεώργιος Παναγόπουλος, ο ερευνητής Κωνσταντίνος Ντίνος και ο συγγραφέας Γιώργος Καραμπελιάς. Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Θεόδωρος Ντρίνιας.

Στη μακρά πορεία της ελληνικής παλιγγενεσίας, ο Βελεστινλής σηματοδοτεί το τέλος μιας περιόδου, κατά την οποία οι Έλληνες αναζητούσαν την ανεξαρτησία τους στηριζόμενοι πρωτίστως στη συνδρομή των ξένων, και την απαρχή μιας νέας, κατά την οποία

Οργή και μούτζα που σας έλαχε ! – του Γ. Μάλφα

Οργή και μούτζα που σας έλαχε !

Του Γιώργου Μάλφα, θεολόγου καθηγητή

(malfasg@gmail.com)

 

 

 Ολοφύρεται και αλυχτά ο δωσιλογικός εσμός του Μνημονίου για το φετινό «βέβηλο» εορτασμό της 28^ης Οκτωβρίου! Για την «προσβολή» του Προέδρου της Δημοκρατίας, των συμβόλων του έθνους, της μνήμης των αγωνιστών, της εθνικής ομοψυχίας. Για τις παρελάσεις που «ματαιώθηκαν», για τους «επισήμους» που εκδιώχθηκαν, για τους κυρίους ανδρείκελα και τις ερίτιμες κυρίες  που τους διαλύσαμε τη φιέστα, μέρα τέτοια, ιερή και ηλιόλουστη! Ανέμεναν αντιδράσεις, αλλά όχι τέτοιας πρωτόγνωρης έκτασης και έντασης. Κατανοητή η έκπληξή τους, αλλιώς μας είχαν μάθει… Η κρίση «θα μας αλλάξει» μας έλεγαν καιρό τώρα, υπαινικτικά, σχεδόν απειλητικά. Όντως, ξεχάστε ό,τι ξέρατε!

Φοβήθηκαν, έχασαν τον έλεγχο, τρομοκρατήθηκαν. Στα μάτια, τα λόγια και τις χειρονομίες τους διέκρινες τον πανικό, τον αληθινό εαυτό τους. Δίχως προσχήματα, ρητορικούς ελιγμούς και ευγένεια που θα επέβαλε η θεσμική τους ιδιότητα, η αγωγή από «καλό» σπίτι. Έτσι εξηγείται η έκρηξη θυμού που ακολούθησε, οι οργίλες αντιδράσεις, η αργυρώνητη κατασυκοφάντηση των δημοσιολογούντων, η κομματική ομοβροντία καταγγελτικών ανακοινώσεων για την πάνδημη ανταρσία, το αυθόρμητο ξέσπασμα του λαού μας σε όλη τη χώρα!

Αίφνης, μετά το πρώτο σοκ, τις αμήχανες αντιδράσεις και τα επιπόλαια σχόλια, ο κυρίαρχος αστισμός συνήλθε. Παρέκαμψε προσώρας τις επιμέρους διαφορές που τον διατρέχουν. Ξεχείλισε η ευαισθησία του  για τους θεσμούς, το έθνος, τη μέρα… Σε ελάχιστο χρόνο, όλο το φάσμα των εγχώριων ελίτ συνασπίστηκε, ανασυγκροτήθηκε σε ενιαίο μέτωπο. Επέβαλε την αναγκαία «εθνική ομοφωνία»,  τον «εθνικό κανόνα» που θα μετρούσε στο εξής τη φιλοπατρία και τη δημοκρατικότητά μας…

Πρώτος τη τάξει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας· στην αναιδή και προκλητική εξύβριση μιας δράκας πολιτών επέδειξε ασυγχώρητη για το κύρος του θεσμού και την προσωπικότητά του παρόρμηση. Σεβαστέ μας Πρόεδρε, ο ελληνικός λαός τιμά το αντιστασιακό σας παρελθόν, αυτό της ηλικίας των… «δεκαπέντε» σας χρόνων. Δεν αποτελεί όμως αυτό τεκμήριο και άλλοθι τελεσίδικης ιστορικής καταξίωσης. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα! Και σε κάθε περίπτωση, ο λαός μας ξέρετε, δυσκολεύεται να ξεχάσει την πλούσια πολυετή κομματική σας προϋπηρεσία. Ούτε βεβαίως προτίθεται να αμνηστεύσει τη σιωπή και τις υπογραφές σας των τελευταίων δύο χρόνων. Το «δάκρυ» σας, για το οποίο τόσα υπερφίαλα και τηλεδραματικά ειπώθηκαν (αλλά ποτέ δεν είδαμε), θα μας συγκλόνιζε σπαρακτικά, αν έτρεχε για την εξαθλίωση του λαού, για το ξεπούλημα της πατρίδας. Όχι μόνο για την προσβολή της προσώπου σας…

Δεν χρωστάμε. Μας χρωστάνε!

Αντίκρουση θέσεων τηλεοπτική​ς σειράς ΣΚΑΙ (1821)

Η αναψηλάφηση του ζητήματος της ακριβούς ημερομηνίας έναρξης της Επανάστασης του 1821 υπό ιδανικές (;) συνθήκες θα αποτελούσε απλώς αντικείμενο της ιστορικής έρευνας και τεκμηρίωσης.
Επειδή, όμως, πολύ συχνά, η ιστορία και η μελέτη της γίνονται με τρόπο προσχηματικό και παρελκυστικό, πεδία πολιτικής εκμετάλλευσης και ιδεολογικής χρήσης γι’ αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία να εστιάσουμε πριν απ’ όλα στο πραγματολογικό πεδίο του ζητήματος.

Στο πλαίσιο αυτό, σας προτείνουμε να δείτε και να κρίνετε την «αντίκρουση» των θέσεων της γνωστής τηλεοπτικής σειράς του ΣΚΑΪ (1821) στο αφιέρωμα της ιστοσελίδας ΑΝΤΙΒΑΡΟ.

ΣΚΑΙ 1821 – Αντίκρουση από Αντίβαρο – Αγία Λαύρα 25η Μαρτίου
 http://www.antibaro.gr/node/2694
 
Τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΙ – 1821, η γένεση ενός έθνους/ κράτους. Τα ημαρτημένα –  Συνολικό αφιέρωμα- κριτική στην αρχική σελίδα:                         
 http://www.antibaro.gr/

Και πιο συγκεκριμένα το βίντεο:

ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗΣ «ΣΚΑΪ» ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΝΙΤΑΡΙ

17 Μαρτίου 1821 στην Αγία Λαύρα: Η μέρα που αποκρύβουν επιμελώς στο Σκάι τους

Η προπαγάνδα στο Σκάι φυσικά και δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία». Αποτελεί έναν από τους μακροχρόνιους σχεδιασμούς των κοσμοπολιτών του κεφαλαίου, αφού το στήσιμο της 2ης παγκοσμιοποίησης του Καπιταλισμού της καταστροφής δεν εξυπηρετείται από εθνικά οράματα, εθνικό πολιτισμό ή εθνικές μνήμες. Πολύ δε περισσότερο από εθνικές εξεγέρσεις ή επαναστάσεις.

Βεβαίως μια αποκλειστικά «εθνοκεντρική» πολιτική είναι δύσκολο να περπατήσει, ειδικά όταν στοιχεία της έχουν εξεφτελιστεί από εθνικιστές, χουντικούς και λοιπούς ρατσιστές.Το ιδεολόγημα του «ελληνοχριστιανικού» πολιτισμού έπαιξε κάποιο ρόλο στο στήσιμο του ελλαδικού κράτους, αλλά το ξήλωμά του δεν μπορεί να γίνεται με τους όρους του κεφαλαίου, τις «ελευθερίες» του και τους γενικότερους στόχους του. Διότι μετατρέπεται η «εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης».

Η «βερεμιάδα ομάδα» που δείχνει να κυριαρχεί στα ελληνικά πανεπιστήμια στα ζητήματα ιστορίας, αφού αναπαρήγαγαν τον εαυτό τους με κλωνοποιήσεις, φυσικά και έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους τώρα που η χώρα μας και ο λαός της, βήμα το βήμα, εκποιείται και παραδίνεται από τους ομοϊδεάτες πολιτικούς μέσω ΕΕ-ΔΝΤ.

Ο κίνδυνος (γι’ αυτούς) εξέγερσης τύπου Αιγύπτου ή Τυνησίας μεγαλώνει και επομένως η τηλεοπτική προπαγάνδα για τη διάλυση της όποιας εθνικής διάστασης της πολιτικής και ιδεολογίας οφείλει να κατακερματιστεί, ώστε να μην υπάρχει κανένα περιθώριο δημιουργίας παλλαϊκού μετώπου «αντίστασης και ανατροπής» με μη εθνομηδενιστικά χαρακτηριστικά.

Δυο κρίσιμα σημεία θεωρώ σημαντικά στην προπαγάνδα των κοσμοπολιτών του κεφαλαίου:

Η χρεοκοπημένη Αριστερά (ΙΙΙ)

(Απόσπασμα από εισήγηση που παρουσιάστηκε στην 6η Πανελλήνια Συνάντηση του Άρδην και της Ρήξης, το Σεπτέμβριο του 2010, στην Αθήνα)

[…]

Η στάση απέναντι στις «νέου τύπου» εξεγέρσεις

Η εν λόγω Αριστερά σε όλες της τις εκφράσεις, με εξαίρεση ίσως το κομμάτι που αποτελεί το χώρο της σημερινής ΔΗ. ΑΡΙ., επικεντρώθηκε πολιτικά στη δυναμική και την προοπτική που υπέθεσε ότι υπέκρυπτε η νεανική συγκρουσιακή πρακτική έτσι όπως αυτή ωρίμασε τα τελευταία χρόνια μέσα στις μαθητικές κυρίως κινητοποιήσεις και τη δράση του αντεξουσιαστικού χώρου. Μια πρακτική που έφτασε στην ανεξέλεγκτη κορύφωσή της με την περίφημη «εξέγερση του Δεκέμβρη του ‘08».

«Από πείσμα και τρέλα θα ζω σε τούτη τη χώρα!»

Του Γιώργου Μάλφα (malfasg@gmail.com)                                               

           

Εβδομήντα χρόνια μετά…

Γιορτάζεις την Εθνική Αντίσταση του Λαού μας, τραγουδάς «γυναίκες Ηπειρώτισσες», υψώνεις αμήχανα σημαίες, χορεύεις από κεκτημένη συνήθεια στις πλατείες… Φέτος όμως, δυσκολεύεσαι να πεις το «ΟΧΙ». Δεν είσαι  σίγουρος, αμφιβάλλεις. Φοβάσαι τους συνειρμούς, τις πιθανές παρεξηγήσεις. Τρέμεις τις συνέπειες…

Χρόνια τώρα, επαναλάμβανες τελετουργικά μονότονα το «ΟΧΙ» του παππού σου. Καμάρωνες τη θυσία του, θριαμβολογούσες αδαπάνητα για τα κατορθώματα και τους ηρωισμούς της γενιάς του. Στις δεκαετίες όμως που ακολούθησαν κατασπατάλησες νωχελικά την ελευθερία που σου χάρισε! Έφτιαξες τη ζωή σου… Το δικό σου, επιτέλους, σπίτι, και το δικό σου εξοχικό. Έκανες ταξίδια μακρινά και πολυδάπανα, σε προορισμούς εξωτικούς. Αγόρασες πρώτο και μετά δεύτερο αυτοκίνητο. Χρεώθηκες ασυλλόγιστα δάνεια, δόσεις και κάρτες που αφειδώς σου πρόσφεραν οι τράπεζες. Μπούχτισες τα παιδιά σου φροντιστήρια και ιδιαίτερα, να σπουδάσουν προσοδοφόρα επαγγέλματα, να γίνουν υψηλόβαθμα «στελέχη διοίκησης επιχειρήσεων». Εκμεταλλεύτηκες, με όλους τους δυνατούς τρόπους, τους μετανάστες που είχαν την ανάγκη σου, για να μαζέψουν τις ελιές σου, να χτίσουν και να καθαρίσουν το σπίτι σου, να… φυλάξουν τα παιδιά σου. Έπαιξες στο Χρηματιστήριο το κληρονομημένο βιος των γονιών σου και αγόρασες «αέρα» που σου πούλησαν οι αετονύχηδες της ελεύθερης αγοράς. Συναλλάχθηκες μ’ αυτό το άθλιο κράτος κάτω απ’ το τραπέζι κάμποσες φορές, δεν θυμάσαι και συ πόσες… για τη στρατιωτική θητεία του γιου σου, το διακανονισμό της εφορίας, το αυθαίρετο δίπλα στη θάλασσα, το διορισμό στην επίζηλη δημοσιοϋπαλληλία, τη λίστα αναμονής σε κάποιο νοσοκομείο. Διασκέδασες την πλήξη σου βόσκοντας αμέριμνα στα λιβάδια της τηλεόρασης, κάνοντας φωτοσύνθεση με την προπαγάνδα και το γούστο των αχρείων της κάθε εξουσίας. Ατίμασες την ψήφο σου ξανά και ξανά για μια «εξυπηρέτηση», εκδούλευση των φαύλων της κομματοκρατίας, των επαγγελματιών και των κληρονόμων της πολιτικής.

Φέτος όμως, τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά. Η γιορτή δεν είναι πια γιορτή. Μεγάλα λόγια δεν βγαίνουν απ’ το στόμα. Φειδωλή και ντροπαλή η εθνική σου αξιοπρέπεια προσποιείται, καμώνεται πως γιορτάζει κάτω απ’ το αυστηρό βλέμμα της επιτήρησης.  Στενάχωρα όλα. Μέσα μας, γύρω μας, παντού. «Το αδιέξοδο της χώρας στις ψυχές των κατοίκων της». Πατρίδα υποτελής και υπόχρεη. Πατρίδα «πεδίο βολής φθηνό». Πατρίδα έρμαιο της απληστίας των τοκογλύφων, των ισχυρών του χρήματος, των δανειστών που γυρεύουν πίσω τα λεφτά τους. Σε υποτιμούν σήμερα άμοιρη πατρίδα μου για να σε αγοράσουν τζάμπα αύριο.

Πεθαίνω σαν χώρα! Ακούς την κραυγή; Βλέπεις και συ το κακό που μας βρήκε; «Όποιος δεν έχει δει ανθρώπους να πεθαίνουν σφυροκοπημένοι από αόρατο χέρι στους δρόμους, δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει και τι είναι ο θάνατος μιας χώρας…». 

Πατρίδα, κατοχή και αντίσταση: κι αν οι λέξεις άδειασαν με τα χρόνια, δεν φταίνε οι λέξεις, οι ζωές μας άδειασαν! Πριν λιποψυχήσουν οι λέξεις, λιποψυχεί το φρόνημα των ανθρώπων, η θέληση των λαών να παραμείνουν αδούλωτοι. Όχι παιχνίδια με τις λέξεις! Ποιος δικαιούται να μιλάει στη γιορτή σήμερα για πατρίδα, για κατοχή και αντίσταση; Οι πατριδοκάπηλοι που κάθε φορά, την κρίσιμη στιγμή, συνθηκολογούσαν με τον κατακτητή; Ή μήπως, οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ που εγκατέλειπαν την πατρίδα και το λαό την ώρα της μάχης, για να επιστρέψουν κατόπιν ως εθνοσωτήρες και ελευθερωτές;

«Ποιος είναι, λοιπόν, πατριώτης;»

Ο Άρης Βελουχιώτης, το τραγικό αυτό σύμβολο της Αντίστασης του Λαού μας, έχει κάτι να σου πει: «Ποιος είναι ο πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει νάβρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά, αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουνε μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουνε τα κεφάλαιά τους από τη χώρα ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»

Εδώ θα παραμείνουμε, δε θα φύγει κανείς, κυνηγημένε απ’ όλους Καπετάνιε! Εδώ, να φυλάμε τα πεζούλια που μας άφησες! Θα μοιραστούμε αν χρειαστεί ακόμη και τη φτώχια μας, την ανάγκη, την οργή μας, μα δεν θα εγκαταλείψουμε. Γι’ αυτό…

«Τα καράβια μου καίω / δεν θα πάω πουθενά…                                    

Κι ας μη μου ’χεις χαρίσει ποτέ / ένα χάδι ως τώρα / πάντα εδώ θα γυρνώ/  από πείσμα και τρέλα θα ζω / σε τούτη τη χώρα / ώσπου να βρω νερό  / γιατί ανήκω εδώ.                     

Σταυρωμένη πατρίδα / μες στα μάτια σου είδα / της ανάστασης φως».       

(Τα καράβια μου καίω, Ν. Πορτοκάλογλου)

 

                                                                                                     Πάτρα, Οκτώβριος 2010