ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ ΤΟΤΕ του Δημητρίου Σαραντάκου από την εφημερίδα «Εμπρός» της Μυτιλήνης

ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ ΤΟΤΕ

του Δημητρίου Σαραντάκου από την εφημερίδα «Εμπρός» της Μυτιλήνης 

Πριν από λίγες μέρες παρακολούθησα στην τηλεόραση ένα αξιόλογο ντοκυμαντέρ, που με αδιάσειστα στοιχεία έδειχνε την κλοπή που γίνεται σε βάρος παραγωγών και καταναλωτών από τους κερδοσκόπους. Φρούτα και λαχανικά, που τα αγοράζουν οι μεσάζοντες από τον παραγωγό λίγα λεπτά του ευρώ, πουλιούνται στον καταναλωτή 2,3 ή και 4 ευρώ, αποφέρουν δηλαδή κέρδη της τάξεως των 500% έως 900%. Παρόμοια ασυδοσία στην κερδοφορία μονάχα με τη μαύρη αγορά της Κατοχής μπορεί να συγκριθεί.

Το γεγονός αυτό και πολλά παραπλήσια ενισχύουν την άποψη πολλών πως βιώνουμε κάποιαν ιδιότυπη μορφή κατοχής. Δεν ήρθανε ξένα στρατεύματα να καταλάβουν τη χώρα, αλλά η ουσία είναι η ίδια. Τις αποφάσεις για την πορεία της οικονομίας, της κοινωνικής ζωής, της παιδείας και της περίθαλψης δεν τις παίρνει η νόμιμη, δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας, αλλά ξένα κέντρα αποφάσεων. Η κυβέρνηση απλώς εκτελεί τις εντολές τους και το δυστύχημα είναι πως τις εκτελεί με απίστευτη προχειρότητα και τσαπατσουλιά.

Πρέπει, λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε πως βιώνουμε ένα είδος κατοχής. Αλλά κάθε κατοχή παραπέμπει σε αντίσταση. Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια. Μόνο που αντίσταση δεν προϋποθέτει ντε και καλά βία και ένοπλη πάλη. Άλλωστε, και η άλλη Αντίσταση μη θαρρείτε πως άρχισε με τα ντουφέκια. Αυτά ήρθαν πολλούς μήνες αργότερα. Το ουσιαστικότερο ίσως γνώρισμα της Εθνικής Αντίστασης στα χρόνια της εχθρικής κατοχής ήταν ο αυθορμητισμός που χαρακτήριζε το ξεκίνημά της. Τέτοια αυθόρμητη αντιστασιακή ενέργεια, με εθνικό και πολιτικό συνάμα χαρακτήρα, ήταν το τόλμημα του Μανώλη Γλέζου και του Απόστολου Σάντα, να κατεβάσουν τη χιτλερική σημαία που μόλυνε το βράχο της Ακρόπολης.

Advertisement

Συλλήψεις νεολαίων Άρδην/Ρήξης για αφισοκόλληση κατά του ΓΑΠ εν όψει ΔΕΘ

Το Άρδην και η Ρήξη καταγγέλουν τη σύλληψη των νεαρών μελών τους, στη Θεσσαλονίκη, κατά τη διάρκεια αφισοκόλλησης της αφίσας «Καταζητείται», με την κατηγορία της παράνομης αφισοκόλλησης.

Οι συλλήψεις, ενώ καθημερινά κολλούνται ανενόχλητα δεκάδες αφίσες στην πόλη, εγκαινιάζουν το κλίμα της αστυνομοκρατίας και της τρομοκράτησης του λαού εν όψει της επίσκεψης του Γιώργου Παπανδρέου στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Είναι το έσχατο μέσο μιας κυβέρνησης που όχι μόνον έχει απονομιμοποιηθεί στα μάτια της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, αλλά και που με σχεδόν δικτατορικό τρόπο συνεχίζει το καταστροφικό της έργο, οδηγώντας τη χώρα στην πτώχευση και την υποδούλωση.

Όσες συλλήψεις και να κάνουν όμως, έχουν καταγραφεί στη συνείδηση του λαού ως ένοχοι για την διάλυση της πατρίδας μας, γι’ αυτό κανείς δεν θα φοβηθεί. Κανείς δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τους δρόμους αν πρώτα δεν φύγουν όλοι αυτοί που μας έχουν οδηγήσει στον πάτο. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα φύγουν νύχτα, όπως και όποιος άλλος συνεχίσει το καταστροφικό τους έργο. Το ζήτημα είναι αν ο λαός θα τους προλάβει, προτού καταστρέψουν ολοκληρωτικά τη χώρα. Γι’ αυτό θέλει εγρήγορση, αντίσταση κι αγώνα, γιατί πρέπει να φύγουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Απαιτούμε την αθώωση των συντρόφων μας.

Η τρομοκρατία δεν θα περάσει. Η θέληση του λαού θα επικρατήσει. Οι ένοχοι για την κατάρρευση και την υποδούλωση της χώρας θα πληρώσουν!

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ/ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ/ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ/ ΕΧΕΙ ΦΥΛΑΚΗ!

Περιοδικό Άρδην – Εφημερίδα Ρήξη
Για την εθνική ανεξαρτησία, την κοινωνική χειραφέτηση, την οικολογία και την άμεση δημοκρατία

ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗ: ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ

Αποανάπτυξη: Μια απάντηση στην οικονομική κρίση

Posted by admin

Της Μπέττυς Κυριακίδου
Kiriakidoub@makthes.gr

Φανταστείτε μια κοινωνία που λειτουργεί με εναλλακτικό ή άυλο νόμισμα. Διαθέτει μια τοπικοποιημένη οικονομία, που στηρίζει την τοπική αγορά και καταναλώνει τοπικά προϊόντα, ενώ προμηθεύεται τα τρόφιμά της κατευθείαν από τους παραγωγούς.

Τα μέλη της δουλεύουν 20 ώρες την εβδομάδα αντί 40, διαθέτοντας τον ελεύθερο χρόνο τους για την ανάπτυξη των κοινωνικών τους σχέσεων και την επαφή με το περιβάλλον. Μια κοινωνία που ζει με λιγότερα υλικά αγαθά, εστιάζοντας σε αξίες όπως η περιβαλλοντική ευαισθησία, η συντροφικότητα, η απλότητα και η ισότητα.

Σας φαίνεται ουτοπία; Κι όμως όχι, λένε οι οπαδοί της αποανάπτυξης, καθώς σήμερα σε πολλά μέρη του κόσμου υπάρχουν κοινωνίες που λειτουργούν με τις παραπάνω δομές, ενώ και στην Ελλάδα αρχίζουν δειλά δειλά να κάνουν την εμφάνισή τους κινήματα, ομάδες και πρωτοβουλίες που “απαντούν” στην οικονομική κρίση κάνοντας πράξη τις αρχές της αποανάπτυξης.

Τι είναι όμως η αποανάπτυξη; Ο έλληνας καθηγητής Οικολογικής Οικονομίας και Πολιτικής Οικολογίας του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Βαρκελόνης και μέλος της επιστημονικής ομάδας που μελετά τις αρχές της αποανάπτυξης, Γιώργος Καλλής, μιλά στη “ΜτΚ”.

Τι εννοούμε με τον όρο αποανάπτυξη;
Είναι η πρόταση ότι μπορούμε να οργανώσουμε μια κοινωνία στην οποία να ζούμε καλύτερα με λιγότερα υλικά αγαθά. Μια κοινωνία που δεν θα είναι αναγκασμένη να μεγαλώνει διαρκώς μόνο και μόνο για να επιβιώνει. Μια κοινωνία όπου οι αξίες της απλότητας, της ισότητας, της συντροφικότητας και της επάρκειας θα αντικαταστήσουν τις ακόρεστες αξίες του πλουτισμού και της οικονομικής αποτελεσματικότητας.

Έχετε κατά καιρούς δηλώσει ότι η λύση για το αδιέξοδο που βιώνει σήμερα η χώρα μας δεν είναι οι ανοδικοί ρυθμοί ανάπτυξης, αλλά η εθελούσια αποανάπτυξη.
Η Ελλάδα βρίσκεται εκεί που βρίσκεται λόγω της μανίας της πολιτικής ελίτ, δεξιάς και αριστερής, για ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό με κάθε κόστος. Βρισκόμαστε σε αδιέξοδο εξαιτίας της μανίας μας για γέφυρες, λιμάνια, δρόμους, αεροδρόμια και στάδια. Και το μέλλον είναι δυσοίωνο γιατί δεν μαθαίνουμε από τα λάθη. Θέλουμε κι άλλο από τα ίδια, φαστ-τρακ ανάπτυξη και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για την προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων και “ανάπτυξης”. Απαιτείται αλλαγή ρότας και η διαμόρφωση ενός δικού μας, ελληνικού προτύπου ευημερίας, βασισμένο σε μεσογειακές αξίες, όπως η απλότητα, η επάρκεια και η συντροφικότητα.

Ποιες αλλαγές απαιτούνται για να μπούμε στον δρόμο της αποανάπτυξης;
Ο δρόμος της αποανάπτυξης είναι η ταυτόχρονη και συνδυασμένη πολιτική, πολιτισμική και προσωπική/αξιακή αλλαγή. Πολιτικά απαιτείται αλλαγή βασικών θεσμών του καπιταλιστικού συστήματος, όπως το χρηματοπιστωτικό σύμπλεγμα, το οποίο επιτάσσει τη διαρκή αύξηση του ΑΕΠ, ή αλλιώς απειλεί με κοινωνική κατάρρευση. Πολιτισμικά απαιτείται η επανανάδειξη παραδοσιακών αλλά

ΔΙΑΠΡΕΠΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΟΣ ΚΡΟΥΕΙ ΤΟΝ ΚΩΔΩΝΑ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ: «Ο Κίνδυνος Προ Των Πυλών»

Ο Κίνδυνος Προ των Πυλών

Από το http://cyprusindymedia.blogspot.com/2011/08/blog-post_06.html

του Σενέρ Λεβέντ / Şener Levent, avrupa@kktc.net

Σπέρνουν νοοθύελλα οι καταπληκτικές δηλώσεις του ΤουρκοΚύπριουαντιστασιακού αγωνιστή και σοσιαλιστήΣενέρ Λεβέντ / Şener Levent, δημοσιογράφου και συντάκτη της εφημερίδαςΑφρίκα (πρώην Αβρούπα / Ευρώπη). Όπως και αν τις μελετήσει κάποιος, όπως και αν τις αξιολογήσει, ακόμα και μόνο το ένα δέκατο της σημασίας των να καταχωρήσει ανατρέπουν κάθε σχήμα, πρόσχημα, ιδεολόγημα, δόγμα και πρόφαση που διέπει την στάση και συμμετοχή της Κυβέρνησης στις συνομιλίες όπου προσυπογράφεται συνειδητά η καταστροφή μας.

Ο Σενέρ μας το λέει ξεκάθαρα: ο κίνδυνος βρίσκεται προ των πυλών, σταματείστε τη συμμετοχή στις συνομιλίες.

Διαβάστε το άρθρο του. Το αναδημοσιεύουμε εδώ σε δύο μέρη, Α και Β, όπου ο συγγραφέας ψηλαφεί τον αληθινό κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε. Ο κίνδυνος δεν αναφέρεται στην πιθανότητα να μην απελευθερωθούμε – αλλά στο να μην επιβιώσουμε!

Ακολουθούν μερικά σχόλια και ενημέρωση από την Ομάδα Σύνταξης (του Κυπριακού Ενδο-Μήδεια = Indymedia)

* * *

Ο Φωτιάδης και ο Κίνδυνος που Βρίσκεται Προ των Πυλών

του Σενέρ Λεβέντ / Şener Levent

Α.

H ελληνοκυπριακή ηγεσία σίγουρα ακόμα δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει. Όπως και οι κυβερνήσεις της Πολωνίας, της Τσεχοσλοβακίας, της Νορβηγίας, της Δανίας και άλλων χωρών δεν είχαν αντιληφθεί τι σήμαινε η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία στη Γερμανία. Κάποιοι θα νομίσουν ότι υπερβάλλω πάλι επειδή έφερα ως παράδειγμα τον Χίτλερ. Ας νομίσουν, δεν πειράζει. Δεν με νοιάζει. Πρέπει να είναι τυφλός κάποιος για να μην βλέπει τις αλλαγές στην Τουρκία και το τι συνέπειες μπορούν να έχουν.

Στον ήδη υπάρχοντα τουρκικό εθνικισμό προστέθηκε και ο ισλαμικός φασισμός τώρα. Δεν πέθανε ο εθνικισμός με την ώθηση του στρατού εκτός πολιτικής ή με την υπαγωγή του κάτω από τις διαταγές των πολιτικών. Ενισχύθηκε πιό πολύ με το Ισλάμ. Αυξήθηκε πιό πολύ η ιμπεριαλιστική του όρεξη. Τι νομίζετε; Ότι μήπως ήρθε χωρίς λόγο στην Κύπρο ο Έρντογαν; Μήπως εκφώνησε χωρίς λόγο εκείνες τις ομιλίες που θύμιζαν Γενίτσαρο; Μήπως εκφώνησε χωρίς λόγο τις ομιλίες για κατάκτηση της Κύπρου μετά που γονάτισε το στρατό, ενώ όταν κυριαρχούσε ο στρατός μιλούσε για λύση «με αμοιβαίο κέρδος»;

Ενόσω ενισχύεται ξεπερνάει ακόμα και αυτή την πατριδοκαπηλία του στρατού. Η όρεξή του για κατάκτηση υπερισχύει επί της ορέξεώς του για συναίνεση. Δεν θέλει να επιστρέψει αυτά που πήρε στην Κύπρο. Θέλει να πάρει περισσότερα.

Συμφωνώ και εγώ με αυτά που είπε ο επιχειρηματίας Φώτος Φωτιάδης. Δεν έχει απομείνει πλέον κανένα νόημα για τις συνομιλίες μετά τις ομιλίες που εκφώνησε ο Έρντογαν στην Κύπρο. Πώς μπορεί να καθίσει κάποιος στο τραπέζι με έναν άνθρωπο που είπε ότι όχι μόνο τη Μόρφου δεν δίνει αλλά ούτε και αυτό το Βαρώσι; Μήπως χωνεύονται οι απειλές που εκτόξευσε για την ευρωπαϊκή Προεδρία της Κύπρου;

Μετά τις δηλώσεις του Έρντογαν έπρεπε σύσσωμη η ελληνοκυπριακή ηγεσία να εξεγερθεί και να θέσει σοβαρό θέμα στα κέντρα αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών και της ΕΕ. Ακόμα δεν είδα τέτοιο κλίμα εδώ. Ακόμη και εμείς ως Τουρκοκύπριοι αντιδράσαμε πιό πολύ κατά του Έρντογαν από τους Ελληνοκύπριους.

Δεν μας πτόησε η αστυνομική βία. Τον ρωτήσαμε το εξής: «Μήπως νομίζεις ότι η Κύπρος είναι αμπελοχώραφο του πατέρα σου και αν θέλεις τη δίδεις πίσω και αν δεν θέλεις την κρατάς;»

Δεν ξέρω αν ο Χριστόφιας ρώτησε κάτι τον Ντάουνερ. Αλλά αν δεν το έκανε έπρεπε να είχε ρωτήσει το εξής: «Εμείς εδώ συνομιλούμε ως δύο Κύπριοι ηγέτες και προσπαθούμε να βρούμε λύση. Αλλά για τα πάντα αποφασίζει ο πρωθυπουργός της Τουρκίας που δεν κάθεται σε αυτό το τραπέζι. Σε μιά τέτοια περίπτωση, τι νόημα έχουν οι συνομιλίες;». Αυτό το ερώτημά πρέπει να το απαντήσουν και οι αξιωματούχοι της ΕΕ, όχι μόνο ο Ντάουνερ. Και αν αυτή είναι η στάση της Τουρκίας και ο ΟΗΕ με την ΕΕ δεν αναλάβουν πρωτοβουλία έναντι της στάσης αυτής, τι άλλο μένει εκτός από την αποχώρηση από εκείνο το τραπέζι;

Όμως, άλλο θέμα είναι αν υπάρχει η έγνοια τού να μην γίνει κανείς η πλευρά που αποχωρεί από το τραπέζι και κάθονται εκεί μόνο γι’ αυτό το λόγο. Δεν φαίνεται πως είναι υπέρ της ελληνοκυπριακής πλευράς η συνέχιση των συνομιλιών. Χρησιμεύει στην Τουρκία για να μας τσαμπουνάει τα περί λύσης και ειρήνης. Όμως, άλλο πρόβλημα είναι η αποχώρηση από το τραπέζι.

Β.

Σύντομα μπορεί να ξεσπάσουν μεγάλα γεγονότα στην περιοχή μης. Η Λιβύη μετατράπηκε σε λίμνη αίματος. Η Συρία είναι άνω κάτω. Υπάρχουν πολλοί νεκροί και εκεί. Εξαντλείται η υπομονή της Δύσης για τη Συρία. Ψάχνει ευκαιρία για να επέμβει. Θέλει (η Δύση) να κάνει η Τουρκία αυτή την επέμβαση.

Και η Τουρκία φαίνεται να βλέπει όλο και πιο ζεστά το θέμα. Τι λέτε, μήπως δεν μπορεί να είναι αυτός ένας λόγος για την αλλαγή στην Τουρκία και ίσως να είναι και ο πραγματικός