Με αφορμή τη μαφιόζικη εκτέλεση του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια. ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ «ΚΑΪΝ»

Αναδημοσιεύουμε με μεγάλη καθυστέρηση, σχεδόν ενός μηνός, το άρθρο που μας απέστειλε ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος, γνωστός και ως ο αναρχικός «Κάϊν»

 

Συντροφικά στά παιδιά τού koinotikon και στούς αναγνώστες του…..
“οι προλετάριοι έχουν πατρίδα,τά αφεντικά δέν έχουν”

Μέ αφορμή τήν μαφιόζικη εκτέλεση τού δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια….

Η απόφαση τού “ποιός θά ζήσει καί ποιός όχι”, η καθιέρωση τής εξουσίας τού θανάτου σέ μιά κοινωνία ήδη φοβισμένη καί ακρωτηριασμένη από τίς αποφάσεις καί τίς ενέδρες ενός απάνθρωπου πολιτικού συστήματος,διευκολύνουν τόν δρόμο τής απόλυτης βίας,τό ρίζωμα ενός ισχυρότερου νεοφασισμού,τής προσφυγής “γιά κάθε πρόβλημα ή διαφωνία” στόν μιλιταρισμό

Κανείς θάνατος δέν είναι δίκαιος
και τίποτα
δέν μπορεί νά νομιμοποιήσει
τήν Βαρβαρότητα καί τήν Βία
πού κρατά μέσα στά χέρια της τά εξουσιαστικά
τήν απόφαση τής “αυτόκλητης δικαιοσύνης” της
άν ο άλλος θά ζήσει ή όχι…..
Αν δέν είναι αυτό τελικά ο Φασισμός καί η αναπαραγωγή τής κυριαρχίας τού Τρόμου καί τού Φόβου τών λίγων επάνω στούς πολλούς…
τότε ποιός είναι?

Μπορεί σέ αρκετά νά διαφώνησα,μά ποτέ δέν σκότωσα…..
Καί λόγο έχουμε καί άποψη, μά πάνω απ όλα σεβασμό στήν ανθρώπινη ζωή……

Advertisement

Η «επιστροφή» στον Πόντο

Συγγραφέας: Θανάσης Τζιούμπας

«Αν την ζωή σου χάλασες εδώ/σ’ όλη τη γη την χάλασες»

Μού δειχνε κάποτε η κυρία Συμέλα τα δυο πολύτιμα πράγματα που διάλεξαν οι γονείς της να σώσουν, όταν οι άνεμοι της προσφυγιάς τους πήραν απ’ την Πόντο: Τα στέφανα και μια εικόνα της Παναγιάς από το εικονοστάσι. Αυτά τους ακολούθησαν στη νέα τους ζωή, αυτά διάλεξαν να μην αφήσουν πίσω σκλαβωμένα.

Τώρα τα παιδιά της πετάν το εικόνισμα στα αζήτητα κι ακολουθώντας, όπως νομίζουν, τα λιθαράκια της μνήμης, προστρέχουν να προσκυνήσουν την σκλαβωμένη Παναγιά. Συλλείτουργο; Με την άδεια του φονιά και του γενοκτόνου, προεξάρχοντος ενός ιερουργού που όρισε σκοπό του να ανασυστήσει το ποίμνιο του όχι απαρνούμενος την τουρκική του ταυτότητα αλλά ποδηγετώντας το ποίμνιο στην τουρκική (ή την νεο-οθωμανική) ταυτότητα, με το ιδεολόγημα ενός οικουμενισμού που αντιμετωπίζει την έκπτωση του έθνους με φυγή προς τα πίσω, στο πορφυρό της εκπεσούσης αυτοκρατορίας και του κατά κόσμον διαδόχου της, του κυρίου Νταβούτογλου.