ΣΥΝΤΑΡΑΚΤΙΚΗ ΚΙ ΕΥΣΤΟΧΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΑΡΗ ΠΟΡΤΟΣΑΛΤΕ

Ανοικτό γράμμα προς τον δημοσιογράφο Άρη Πορτοσάλτε με αφορμή το λόγο που εκφέρει τόσο αυτός καθώς και οι  ενημερωτικές και οικονομικές εκπομπές του ραδιοσταθμού Σκάι τις τελευταίες δύο μέρες (22/04/2010 – 23/04/2010)

ΤΟΥ Ε. Κ.

 

——————————————————————————————————-

Ανάλεκτα πάνω στις βασικές παραμέτρους του ιδεολογικού λογού που εκφέρει ο δημοσιογράφος Άρης Πορτοσάλτε και οι ενημερωτικές και οικονομικές εκπομπές του ραδιοσταθμού Σκάι.

Με αφορμή τα λεγόμενα του  ιδιοκτήτη του ομίλου σας (23/04/2010):

 

«Είχαμε μια πάρα πολύ σημαντική ασθένεια, κινδυνεύαμε να πεθάνουμε από στιγμή σε στιγμή και υποχρεωθήκαμε να πάμε σε ένα νοσοκομείο να μπούμε στην εντατική. Αυτό έχει συμβεί τώρα, δηλαδή δεν είναι θέμα άσκησης πολιτικής, δεν είναι θέμα ιδεολογίας, είναι θέμα θεραπείας.»

«Απέκρυψαν από τον κόσμο την βαριά μας ασθένεια» «Και τελικά  υποχρεωθήκαμε

να μπούμε στην εντατική για να μην πεθάνουμε. Τώρα πρέπει να θεραπευτούμε. Και πρέπει να υπάρξει μια κοινή προσπάθεια για την θεραπεία» κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ., «το κομουνιστικό κόμμα δεν πιστεύει στην δημοκρατία που πιστεύουμε εσείς και εγώ» κ.τ.λ., κ.τ.λ., κ.τ.λ.

Λεγόμενα ενδεικτικού εκπροσώπου της ελληνικής αστικής τάξης , ιδιοκτήτη ραδιοσταθμού  Σκάι, Ι Αλαφούζου , Απρίλης 2010.  

«Από μακρού χρόνου η χώρα διήρχετο μιαν κρίσιν αναζητούσα διέξοδον εξ ενός αδιεξόδου εις το οποίον είχεν εισέλθει. Από μακρού χρόνου η αδυναμία συνεννοήσεως …. είχεν δημιουργήσει τον έσχατον κίνδυνον να αλωθεί η χώρα απο τον κομουνισμόν…..(. . .) Προ αυτής της καταστάσεως ο εθνικός στρατός, αι ένοπλοι δυνάμεις της χώρας … .»
Παραλήρημα δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλος, Απρίλης 1967.

 

Τελικά μέχρι και οι λεκτικές εκφράσεις των ελλήνων αστών καταδεικνύουν την ιστορική συνέχεια της αστικής τάξης της Ελλάδας συνολικά (και όχι μόνο ή κυρίως ατομικά). «Ασθενής», «νοσοκομείο», «αποθεραπεία» κ.τ.λ., όπως έλεγε δηλαδή και ο Γ. Παπαδόπουλος, «ο ασθενής πρέπει να μπει στον γύψο κ.τ.λ.». Μέχρι και το discourse καταδεικνύει το ιδεολογικό υπόστρωμα των ελλήνων επιχειρηματιών και αστών.

 

Συνολικότερα:

Όσον αφορά την προσπάθεια διάχυσης των ευθυνών, δεν είναι απλά θλιβερό, αλλά εξοργιστικό πλέον. Δεν έχουμε όλοι το ίδιο μερίδιο ευθύνης. Από τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίας μέχρι και σήμερα είναι γνωστό πως οι ευθύνες επιμερίζονται ανάλογα με τη θέση και το ρόλο του καθενός. Δεν είναι δυνατόν οι έλληνες επιχειρηματίες, οι οποίοι ποτέ τους δεν συνέβαλαν στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας, παρά μόνο λήστευαν συστηματικά το ελληνικό κράτος, να παρουσιάζονται σήμερα ως εχέφρονες.

Advertisement