«ΤΟ ΟΧΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ» – άρθρο του Σ. Λυγερού και απάντηση του Ε.Σ.Π.

Το όχημα του πολιτικού ασύλου

 Tου Σταυρου Λυγερου

 Ενα μεγάλο ποσοστό των μεταναστών, που συλλαμβάνονται για παράνομη είσοδο στην Ελλάδα, υποβάλλουν αίτηση πολιτικού ασύλου. Το κάνουν κυρίως για να κερδίσουν χρόνο. Η διαδικασία εξέτασης του αιτήματος συχνά διαρκεί χρόνια και εάν δεν ολοκληρωθεί, οι αιτούντες δεν απελαύνονται. Εξασφαλίζουν, δηλαδή, καθεστώς προσωρινής παραμονής. Η πλειονότητα όσων υποβάλλουν αιτήσεις δεν έχει ταυτότητα ή διαβατήρια. Κατά κανόνα αναφέρουν ως χώρα προέλευσης τόπο όπου υπάρχουν συγκρούσεις, προκειμένου να αποσπάσουν θετική απάντηση. Από τις αιτήσεις πολιτικού ασύλου ελάχιστες γίνονται δεκτές, επειδή κρίνονται καταχρηστικές ή δεν υποστηρίζονται από τους ενδιαφερομένους (στη συνέντευξη εμφανίζεται περίπου το 10%).

 Η μαζική υποβολή αιτήσεων αποδυναμώνει τον θεσμό του πολιτικού ασύλου. Ορισμένες φορές μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Μέσα στο σωρό απορρίπτονται και αιτήσεις ατόμων τα οποία δικαιούνται πολιτικό άσυλο. Για την κατάσταση αυτή δεν είναι άμοιροι και φορείς που έχουν αποστολή την προστασία των πολιτικών προσφύγων. Ξεχειλώνοντας την έννοια του πολιτικού πρόσφυγα έχουν υπονομεύσει τον θεσμό για την προστασία του.

 Στο σημείο που έχουν φθάσει τα πράγματα, επιβάλλεται να καταστεί όσο το δυνατόν πιο καθαρή η διάκριση μεταξύ πολιτικών προσφύγων και οικονομικών μεταναστών. Το πολιτικό άσυλο προέκυψε για να προστατεύσει άτομα που διώκονται προσωπικά για τις πολιτικές πεποιθήσεις τους, για την εθνικότητα ή τη θρησκεία τους κι όχι γενικά για τα άτομα που κατοικούν σε χώρες με καταπιεστικά καθεστώτα ή σε χώρες όπου υπάρχουν συγκρούσεις. Ως τέτοιο, το πολιτικό άσυλο αποτελεί κατάκτηση του δυτικού πολιτισμού και πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού. Για δεκαετίες δεν υπήρχε πρόβλημα, επειδή το φαινόμενο της παράνομης οικονομικής μετανάστευσης ήταν περιορισμένο. Τώρα πια, η σύγχυση είναι πολυτέλεια.

 Οι πόλεμοι στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν προκάλεσαν καταστροφές και ένα ισχυρό ρεύμα παράνομης μετανάστευσης. Οχι βεβαίως προς τις ΗΠΑ, αλλά προς την πλησιέστερη Ευρώπη. Το γεγονός, ωστόσο, ότι λόγω των συγκρούσεων η ζωή πολλών Ιρακινών και Αφγανών έγινε πιο δύσκολη και επικίνδυνη δεν επαρκεί για να χαρακτηρισθούν πολιτικοί πρόσφυγες.

 Αν υιοθετηθεί αυτός ο τόσο ευρύς ορισμός, πρακτικά θα δικαιούται την προστασία του πολιτικού πρόσφυγα η συντριπτική πλειοψηφία όσων κατοικούν σε εμπόλεμες ζώνες. Μια τέτοια εξέλιξη θα τροφοδοτούσε ένα γιγαντιαίο μεταναστευτικό κύμα, το οποίο δεν είναι ούτε ικανή ούτε διατεθειμένη να δεχθεί η Δύση. Το γεγονός αυτό δεν εμποδίζει τους επαγγελματίες προστάτες των μεταναστών να παίζουν αυτό το παιχνίδι, υπονομεύοντας στην πράξη τον θεσμό του πολιτικού ασύλου.

 Το ζήτημα δεν αφορά, βεβαίως, μόνο την Ελλάδα. Το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης και της παροχής πολιτικού ασύλου είναι ευρωπαϊκό και ως εκ τούτου πρέπει να αντιμετωπισθεί με την υιοθέτηση μιας κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής. Εστω και με καθυστέρηση, η Ε.Ε. έχει αρχίσει να κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Τα πρώτα βήματα έχουν γίνει, αλλά μένει να αποδειχθεί εάν οι γενικές αποφάσεις θα μετεξελιχθούν σε συγκεκριμένη πολιτική και σε επαρκή χρηματοδότησή της.

 

Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή 5/1/2009 

Link: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_05/01/2010_385637

 

      Επί του προχθεσινού άρθρου του Σ. Λυγερού, υπήρξε άμεσος σχολιασμός –  απάντηση εκ μέρους του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες …

 

                                                                                                                                                   Αθήνα 07/01/2010

Αξιότιμε κ. Διευθυντά

         Με αφορμή άρθρο του συνεργάτη σας κ. Σταύρου Λυγερού στις 05/01, με τίτλο «Το όχημα του πολιτικού ασύλου», επιτρέψτε μας, ως ένας από τους σημαντικότερους φορείς προστασίας πολιτικών προσφύγων στην Ελλάδα, ένα ελάχιστο σχολιασμό:

         Ο θεσμός του ασύλου, υπήρχε πάντοτε στην ελληνική και ευρωπαϊκή παράδοση.  Μόλις πρόσφατα, το 1951, έστω και με πολλές ελλείψεις, έγινε κατορθωτό να περιβληθεί νομική ισχύ και να ενταχτεί στο λεξιλόγιο των κρατών, προχωρώντας κατά τη γνώμη μας τον παγκόσμιο πολιτισμό ένα βήμα μπροστά. Η Σύμβαση της Γενεύης προσδιορίζει σαφώς ότι πολιτικό άσυλο μπορεί να ζητήσει όποιος «έχει φόβο δίωξης» στην χώρα του και όχι μόνον αυτός που διώκεται προσωπικά για τους λόγους που αναφέρονται στο άρθρο, με συνέπεια να διευρύνεται σημαντικά ο αριθμός εκείνων που μπορούν να ζητήσουν άσυλο.

            Συμφωνούμε όμως με τον συντάκτη σας πως υπάρχει αποδυνάμωση – ίσως και υπονόμευση – του θεσμού του πολιτικού ασύλου. Η εμπειρία των 21 χρόνων που δουλεύουμε στο πεδίο, μάς έχει δείξει πως άλλοι είναι οι παράγοντες που ευθύνονται για την κατάσταση αυτή. Ενδεικτικά αναφέρουμε:
α) την τρομακτική άγνοια της κοινωνίας, στην οποία συμπεριλαμβάνονται και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, για τον θεσμό του ασύλου
β) την αδυναμία της ελληνικής πολιτείας να χαράξει μια συγκεκριμένη στρατηγική για το ζήτημα
γ) τη δημιουργία μιας «αγοράς ασύλου», καθώς και κυκλωμάτων, από την ύπαρξη των οποίων οι μόνοι που δεν κερδίζουν είναι οι πρόσφυγες
δ) το διεθνή διασυρμό της Ελλάδας, χώρας με τα χαμηλότερα ποσοστά ασύλου και τις χειρότερες ίσως συνθήκες υποδοχής στην Ευρώπη
ε) Τέλος – και αποτέλεσμα των παραπάνω – την πλήρη αντιστροφή της έννοιας του ασύλου, αφού δικαιούχοι προστασίας επιζητούν να τη βρουν σε άλλες χώρες, περνώντας χωρίς να δηλώσουν την παρουσία τους στην Ελλάδα, προς τέρψη και χαρά των κάθε λογής διακινητών και εμπλεκόμενων.
               

             Ο περιορισμένος χώρος μιας απάντησης, δυστυχώς επιβάλλει να σταματήσουμε εδώ. Είμαστε στο πλευρό κάθε κυβέρνησης που θα θελήσει να αντιμετωπίσει ουσιαστικά τα παραπάνω, όπως επίσης και στη διάθεση της εφημερίδας σας για οποιαδήποτε πληροφόρηση

Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία
Με εκτίμηση,

Για το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες
Λίλιαν Χρυσοχοΐδου – Αργυροπούλου
Πρόεδρος Δ.Σ

Advertisement